“ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย ทำไมฉันต้องโชคร้ายมาเจอคนแบบคุณ”
“คนแบบฉันเป็นยังไงพูดให้ดีๆ” เดวิดสบกรามแน่น
เดือนนารานับหนึ่งถึงสิบแล้วบอกตัวเองว่าเธอต้องอดทน เธอจะยอมแพ้ไม่ได้ สู้อุตส่าห์ตามมาจนถึงวอชิงตันได้แล้วแค่เจอคนโรคจิตแค่นี้ เธอจะยืนหยัดต่อสู้เพื่อให้ได้ดิโน่กลับไปอยู่ในความดูแลให้ได้ เธอเสียอะไรไปมากแล้ว เสียสิ่งที่หวงแหน และไม่ควรจะเสียหลานไปอีก
“ว่ายังไงตัดสินใจได้หรือยัง”
เดือนนาราเชิดคางขึ้นจ้องตอบ “ฉันได้คำตอบแล้ว ฉันจะอยู่ที่สวนนี้ต่อไป แต่ฉันขอให้คุณรับปากฉันข้อหนึ่งได้ไหม”
“ว่ามา แต่ไม่สัญญาว่าจะรับปาก”
เดือนนาราเม้มปากแน่น คนอะไรยียวนกวนโมโหมากที่สุด เธอเจ็บใจที่พลาดท่าเขาแล้วไปไหนไม่ได้นี่ละ
“คุณต้องไม่ทำกับฉันเหมือนคืนนั้น เพราะฉันไม่ได้เต็มใจ สมยอมคุณ”
เดวิดเอาลิ้นดุนกระพุ้งแก้ม มองกลับคนตัวเล็กที่ขอเรื่องที่เขาทำได้ยากมากที่สุด แต่คนอย่างเขาต้องการมากแค่ไหนก็จะไม่เ
