ดวงตากลมโตของนภัสสรเบิกกว้างด้วยความตกใจ เมื่อได้ยินประโยคคำถามที่ทำให้สั่นสะท้านไปทั้งตัว
หัวใจที่เคยแข็งแรงกลับเต้นระรัวจนแทบจะได้ยินเสียง ความลับเรื่องลูกที่เธอปกปิดมานานสามปีกำลังจะไม่มีความหมายอะไรเลย
เธอพยายามควบคุมสติตัวเอง ก่อนจะตัดสินใจหันกลับไปสบตาเขา
“ไม่ใช่ค่ะ! ฉันไม่เคยมีลูกกับคุณ” น้ำเสียงของเธอหนักแน่นซึ่งสวนทางกับความรู้ที่ฉายแววผ่านดวงตาคู่สวย
“ไม่จริง!”
“จริงค่ะ เด็กสองคนนั้นเป็นลูกของฉันกับคุณตะวันเจ้าของร้านกาแฟ เราสองคนเจอกันตอนที่ฉันมาเชียงใหม่…”
“ตั้งแต่เด็กจนโต เธอยังโกหกไม่เนียนเหมือนเดิมนะ” คณินพูดเสียงแผ่วเบา น้ำสีใสคลออยู่ในเบ้าตาเขา
แม้จะพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะควบคุมตัวเอง แต่เขาก็ไม่สามารถห้ามน้ำตาไม่ให้ร่วงหล่นจากขอบตาได้
นภัสสรพยายามตั้งสติเพื่อปฏิเสธอย่างหนักแน่นว่าเขาไม่ใช่พ่อของลูกเธอ
“ไม่ใช่ก็คือไม่ใช่ค่ะ! ผลตรวจเมื่อสามปีก่อนก็บอกว่าฉั
