แสงที่ลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาทำให้ภาคภูมิรู้สึกตัวตื่น ชายหนุ่มก้มลงมองคนที่ยังนอนหลับสนิทอยู่กับอกด้วยแววตาแสนรักและอดไม่ได้ที่จะก้มลงจุมพิตริมฝีปากสีชมพูระเรื่อที่เผยอน้อยๆ อย่างหมั่นเขี้ยว จากที่ตั้งใจว่าจะแค่จุมพิตหาความชื่นใจเล็กๆ น้อยๆ ก็อดลามไปยังนวลแก้มเนียนและลาดไหล่ขาวผ่องที่โผล่พ้นผ้านวมผืนหนาออกมาไม่ได้ พราวฟ้าเป็นผู้หญิงที่เรียกได้ว่าสวยตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าของจริง ไม่ว่าจะเป็นหน้าตา หุ่น ผิวพรรณ ล้วนงดงามไม่มีที่ติและแน่นอนว่ามันดึงดูดเพศตรงข้ามเป็นอย่างมาก ทุกสิ่งที่ประกอบขึ้นมาเป็นพราวฟ้าสามารถทำให้ผู้ชายหลงได้โดยไม่ต้องออกแรงยั่วยวนใดๆ เลยแม้แต่น้อย ข้อนี้เขารู้แจ้งแก่ใจดีเพราะเขาเองก็กำลัง ‘หลง’ เธอชนิดหัวปักหัวปำเลยทีเดียว เขารักและหวงทุกสิ่งทุกอย่างที่ประกอบกันขึ้นมาเป็นเธอและจะไม่มีวันยอม
ให้ใครหน้าไหนมาแตะต้องเธออย่างที่เขาทำเป็นอันขาด
“อื้อ” คนที่ถูกรบกวนการนอนอันแส
