เมื่อได้ยินคำพ่นด่าของคู่อริ ราฟาเอลโล่ก็หันกลับมาสู้หน้าศัตรูตัวฉกาจทันที ด้วยแววตาเหมือนอยากจะฉีกร่างอีกฝ่ายแล้วกินเลือดกินเนื้อให้สาสมกับที่มันทำกับเขาไว้เจ็บแสบนัก
“มึง!! ไอ้จาคอบ!!”
จาคอบกัดฟันแน่นด้วยความโกรธ สายตาเย็นยะเยือกสมเป็นหัวหน้าฝูงกลุ่มปลาวาฬเพชฌฆาต Orcar มองไปยังราฟาเอลโล่
“อย่าเอามือสกปรกของมึงมายุ่งกับผู้หญิงของกู!! ถอยออกไปห่างๆ เธอซะ!!”
“ฮึ่ม...” ราฟาเอลโล่กัดฟัน คำรามในลำคออย่างขัดเคือง ผละออกห่างจากร่างบอบบางของคุณหมอสาว
“ช้าๆ ไอ้เวร!! เดี๋ยวมือกูก็ลั่นหรอก!!”
ดวงตาสีฟ้าอมเขียวของจาคอบวาบขึ้นราวกับกองไฟนับพันกำลังลุกโชติช่วง มือหนาที่เล็งปลายกระบอกปืนไปยังร่างของคู่อริค่อยๆ เคลื่อนตามไปขณะราฟาเอลโล่ถอยหลังออกห่างบัวบุษยาช้าๆ ทั้งยังมองมาที่เขาอย่างระแวดระวัง
“เฮ้! ใจเย็น มีอะไรก็พูดกันได้น่า พวกเรามันคนอาชีพเดียวกัน...”
ราฟาเอลโล่ฝืนยิ้มส่งให้ พยายามถ่วงเวล
