แฝดร้าย พ่ายรัก

ฉันอยากได้เธอ

ไรเฟิร์นTalk

ฉันก็ยังไม่แน่ใจอยู่ดีว่านี่ใคร มาโน่จริงใช่ไหม แต่ทำไมเสียงเขามันคุ้นหูจัง

"ว่าไงครับ ไปร่วมโต๊ะกับผมไหม"

"อ้อ ไม่หรอกฉันมากับเพื่อนจะกลับแล้ว"

"เสียดายจัง ผมอยากชนกับคุณสักแก้ว"

"คุณรู้จักฉันหรอ เราพึ่งเคยคุยกันเองนะ"

"ทำไมผมจะไม่รู้จักคุณล่ะ ไรเฟิร์น แก๊งสวยปี3"

หึ เขาสนใจฉันหรอทำไมไปหาข้อมูลมาขนาดนี้

"ให้เกียรติดื่มกับผมสักแก้วนะครับ เดี๋ยวผมจะไปส่งที่โต๊ะ"

เขาดูอบอุ่น นิสัยดี พูดเพราะ ฉันมั่นใจเลยว่านี่คือมาโน่แน่นอน ไม่ใช่ไอ้เจย์บ้าโน่หรอก

"นะครับไรเฟิร์น ดื่มกับผมนะ"

"คือ ฉันไม่ไหวแล้วเอาไว้วันหลังดีกว่านะ" ถ้าดื่มอีกแก้วฉันตายแน่ ไม่ไหวจริงๆ

"แล้วจะได้เจอกันอีกหรอครับ แค่แก้วเดียวนะเดี๋ยวผมจะไปส่งที่โต๊ะเลย"

มาอ้อนแบบนี้มีใจป่ะเนี่ย หรือว่าฉันเองก็จะมีวาสนามีแฟนรวยแบบไอว้าบ้าง เผื่อไปแล้วเขาขอเบอร์ทำไงเนี่ย

"อืมก็ได้ แต่แค่แก้วเดียวนะ"

"ครับ ดื่มเสร็จแล้วผมจะไปส่งหาเพื่อนคุณเลย" เขาจับมือฉันแล้วพาเดินไปที่โต๊ะ

เขาพาฉันเดินมาในมุมของร้าน ถ้าไม่ได้มาบ่อยไม่รู้เลยนะเนี่ยว่ามันมีโต๊ะอยู่ตรงนี้ด้วย

"คุณมาคนเดียวหรอ" ที่โต๊ะเขาไม่มีเพื่อนเลย

"ครับ ดื่มกันเถอะคุณรีบไม่ใช่หรอ" เขายื่นแก้วให้ฉัน ก่อนจะเทให้ฉันและตัวเอง

พอเทแล้วก็เอาแก้วมาชน ก่อนจะยกแก้วขึ้นดื่ม และฉันเองก็ยกขึ้นตามจะได้รีบกลับ พี่เต้คงรอแล้ว

"อ๊าห์" ฉันยกมือเช็คปากแล้ววางแก้วลง เหล้าอะไรวะรสชาติแบบนี้ ไม่เคยกินมาก่อนเลย

"ไปเถอะครับ ผมไปส่ง"

ไปส่ง? เบอร์ ไลน์ ก็ไม่ขอรึไง อะไรเนี่ย เห้อ ไม่มีวาสนาหรอกฉัน

ฉันเดินพยุงร่างออกมาจากโต๊ะเขา หวังจะเดินไปโต๊ะตัวเอง ทั้งไฟที่กระพริบไม่หยุด เหล้าที่ไม่รู้ว่ากินไปกี่แก้ว มันทำให้เมาไปหมด เดินแทบจะไม่ไหวแล้ว

"โอ๊ย"

"เป็นไรไหมครับ"

ฉันโดนคนเซมาชน ดีนะที่มาโน่รับไว้ทัน

"ไม่เป็นไร" ฉันรีบผละออกจากเขา แล้วขยี้ตา

ตามันจะหลับเอาให้ได้เลยเนี่ย ทำไมเป็นแบบนี้รู้งี้ไม่มาหรอก เดินเข้ามาลึกด้วยสิ

ฉันพยายามเพ่งเล็งมองทาง ใช้มือจับเก้าอี้ตามทางเพื่อพยุงไปถึงโต๊ะ แต่ตาของฉัน มัน มันไม่ไหวแล้ว

เจย์โน่Talk

ผมมองคนในอกที่หลับไปอย่างพอใจ ยัยโง่เอ้ยเชื่อคนง่ายสะด้วย แค่เล่นบทคนดี พูดเพราะหน่อยก็เชื่อ นี่คงชอบไอ้มาโน่มากเลยสินะ ถึงมันพูดอะไรก็ยอม

ว่าแล้วก็ลากเธอออกหลังร้าน พามาขึ้นรถกลับคอนโดผม เหล้าที่เธอกินไปมันก็แรงพอสมควร ผมจ้องเธอมานานแล้ว กินไม่รู้ไปกี่แก้วเจอของผมไปก็หลับเลยดิ หึ ก็ผมบอกแล้วว่าไม่ปล่อยหรอก ยังไงก็ต้องโดนผม

ผมมองคนที่นอนไม่ได้สติบนเตียงตัวเอง เธอมันสวยใช้ได้เลยนะเนี่ย โดยเฉพาะตอนที่ไม่พูด ถึงว่าแหละพวกเอกไทยเขาเรียกแก๊งสวย

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป...

"นาย" ผมรีบหันไปมองคนบนเตียง ที่เรียกผม

"ตื่นแล้วหรอ"

"มาโน่ นายพาฉันมาที่นี่ทำไม" เธอลุกขึ้นนั่ง กุมขมับแล้วถาม

แต่ก็ยังเรียกว่ามาโน่อีกหรอ

"บอกว่าให้จำชื่อฉันใส่สมองเล็กๆ ของเธอไงยัยโง่เอ๊ย"

"นะ นายคือเจย์โน่หรอ"

เธอถามอย่างตกใจ พยายามมองผมทั้งๆ ที่ตาแทบลืมไม่ขึ้น

"นายพาฉันมาที่นี่ทำไม ฉันก็ไม่ได้ไปยุ่งกับนายแล้วไง นายมายุ่งกับฉันทำไม ทำไมไม่ยอมจบ"

"หึ ยอมจบหรอ เธอไม่ได้รับผิดชอบฉันเลยนะ ทั้งเสื้อ ทั้งรองเท้า" ผมเดินไปหาเธอ

"รับผิดชอบอะไร เสื้อฉันก็ซักให้ ส่วนรองเท้าฉันไม่ได้ผิดนะ" เธอพูดแล้วผลักอกผม

"แรงพูดยังไม่มีเลย อย่ามาทำเป็นเก่ง" ผมก้มหน้าลงไปใกล้เธอ

"นายจะทำอะไรฉัน" เธอใช้มือผลักอกผมไว้

"ผู้หญิง กับผู้ชายเขาอยู่ด้วยกันสองต่อสองเขาทำอะไรกันนะ" ผมใช้มือลูบไล้กรอบหน้าเธอ

"นายมันบ้าไปแล้วรึไงเจย์โน่ ทำไมเลวแบบนี้" ไรเฟิร์นผลักอกผมอย่างแรง จนผมเซออกมา

"อย่ามาเก่ง"

ผมขึ้นไปบนเตียง ผลักเธอนอนราบจับหน้าอกไว้ไม่ให้ดิ้น ก่อนจะหยิบยาที่หัวเตียงมายัดใส่ปากเธอในจังหวะที่กำลังจะอ้าปากด่าผม

"ฉันไม่ชอบบังคับใครหรอก" ผมใช้มือปิดปากเธอไว้

"อือ อือ" มือเล็กพยายามปัดมือผมแต่แรงแค่นี้เอง มันจะทำอะไรผมได้วะ

"กลืนลงไปไรเฟิร์น"

ผมอุดปากเธออยู่นาน จนรับรู้ได้ว่าเธอกลืนมันไปแล้ว แล้วค่อยเอามือออก

~เพี้ยะ~

ผมโดนฝ่ามือเล็กตบลงที่หน้าอย่างแรง

"นายเอาย***าอะไรให้ฉันกิน"

"บอกว่าอย่ามาเก่ง แรงจะพูดจะลุกยังไม่มีเลย" ผมบีบแก้มเธออย่างโมโห ขนาดนี้แล้วยังจะเก่งอีกรึไง

"ฮือออ นายทำแบบนี้ทำไมอะ" พอเห็นว่าเธอน้ำตาไหลผมก็ปล่อย

"ฉันให้15นาที เธอจะต้องการฉันเอง" ผมว่าแล้วเดินมาที่เก้าอี้ นั่งไขว่ห้างหยิบบุหรี่ออกมาสูบ

"ไอ้เลว"

"เดี๋ยวได้คนเลวคนนี้เป็นผัวแน่ ไม่ต้องคิดจะหนี เอาแค่ลุกให้ไหวก่อน" แรงจะลุกยังไม่มีเลย เมาจนไม่รู้เรื่องแล้ว

ผมถามหน่อยเถอะดื่มไปได้ยังไงไม่รู้ว่าเหล้าอะไรเป็นอะไร ผมนั่งมองเธอตั้งแต่เดินเข้าร้านแล้ว ใครยื่นอะไรให้ก็รับหมด ดีแล้วไม่น๊อกคาโต๊ะ

ผมสูบบุหรี่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น รอเวลาที่จะได้จัดการกับคนปากดี แต่ผมไม่บังคับหรอกนะ เธอจะต้องกานผมเอง

"อ๊ะ"

แค่ผ่านไปไม่ถึง10นาทีคนบนเตียงก็เริ่มเหงื่อออก ขาหนีบเข้าหากัน หึยามันแรงขนาดนั้นเลยหรอวะเนี่ย

"ยังไม่ถึง10นาทีเลย ร้องแล้วหรอ"

"ไอ้เลว"

ก็ยังคงปากดีอยู่ ทั้งๆ ที่ดิ้นทุรนทุรายแทบไม่ไหวแล้ว

"เรียกฉันสิ บอกว่าเจย์โน่ฉันต้องการนาย"

"ไอ้เลว แกมันเลวที่สุดตั้งแต่ที่ฉันเจอมา แกทำแบบนี้ได้ไง"

"ก็ฉันอยากได้เธอไง อะไรที่ฉันอยากได้มันก็ต้องได้ รวมถึงเธอด้วย"

ไรเฟิร์นดิ้นทุรนทุรายกัดนิ้วมือตัวเอง ขาหนีบเข้าหากัน ผมดูก็รู้ว่าเธอแม่งแทบจะไม่ไหวแล้ว แต่ก็ยังปากดี ยังไงคืนนี้ก็ไม่รอดหรอก ยาแรงขนาดนี้

"อ๊ะ ช่วยฉันหน่อย"

ผมยิ้มอย่างพอใจ ผ่านมาสัก20นาที คนบนเตียงเริ่มทนไม่ไหว เริ่มถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้น ด้วยความร้อน

"ว่าไงนะ" ผมเดินไปที่เตียงแล้วถาม

"เจย์โน่ นายช่วยฉันหน่อย"

ทั้งเมาเหล้า ทั้งเมายา ผมบอกแล้วไงว่ายังไงคืนนี้ก็เสร็จผมแน่