ในช่วงสองปีที่ผ่านมานั้นมีเรื่องวุ่นๆ มากมายเข้ามาในชีวิต ช่วงแรกๆ ของการตั้งครรภ์เธอแทบจะไม่มีอาการแพ้ท้องใดๆ ทั้งสิ้น ซึ่งก็ต่างจากรามิลที่แทบจะคลานเข้าห้องน้ำไปอ้วกทุกเช้า พร้อมกับบ่นหาของเปรี้ยวมาทานแทบทุกวัน แต่พอเข้าเดือนที่สามอาการแพ้ท้องของเธอก็เริ่มแสดงอาการ ส่วนรามิลอาการพวกนั้นก็เริ่มหายไปและเปลี่ยนมาดูแลเธอแทน
จนตอนนี้ลูกของเธอกับเขาก็คลอดได้ประมาณปีกว่าแล้วด้วย
เจ้าตัวน้อยของพวกเธอเป็นผู้ชายด้วยแหละ
เธอเลี้ยงเจ้าตัวเล็กแบบไม่มีพี่เลี้ยง เพราะอยากจะเลี้ยงเขาด้วยตัวเธอเอง ส่วนรามิลก็เข้าไปดูงานที่บริษัทของพ่อเขาทุกวัน แต่เมื่อเลิกงานเขาก็จะรีบกลับคอนโดทันทีโดยไม่ได้แวะที่ไหนอีก
ก็เขาเห่อลูกจะตาย ตอนเธอท้องก็เข้ามาพูดคุยกับลูกทุกเช้าก่อนไปทำงาน จนตอนนี้ลูกขวบกว่าแล้วก็ยังไม่หยุดเห่ออีก
หมับ!
แรงกอดช่วงเอวมาพร้อมกับจมูกโด่งๆ ของเขาที่กดลงมาบน
แก้มนิ่มของเธอจากทางด้านหลัง
