"อย่าร้อง...ลูกร้องไห้ตามแล้ว"
ร่างสูงเอื้อมมืออีกข้างไปเช็ดน้ำตาออกจากกรอบหน้าเธออย่างอ่อนโยน วันนี้เขาพลาดจริงๆ ที่ต่อว่าเธอไปแบบนั้น ทั้งที่เธอก็เป็นเพียงพนักงานที่เพิ่งเข้ามาทำงานไม่นานเท่านั้น
"เอ่อ ผมขอเอาลูกกลับเลยแล้วกันนะครับ"
"อ้อ ได้ค่ะ คุณแม่คงคิดถึงน้องมากแน่ๆ เลยค่ะ" พี่เลี้ยงส่งยิ้มให้เขาก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้
รามิลโอบเอวของเธอมายังรถของเขา วันนี้เขาไม่มีอารมณ์จะทำงานต่อแล้ว ได้แต่ฝากให้เลขาเซ็นเอกสารแทนเขาด้วย เขาอยากอยู่กับพลอย เพราะเธอร้องไห้หนักมาก เขาไม่อยากทิ้งเธอกับลูกให้อยู่กันเพียงลำพัง
ร่างสูงลอบมองเธอเป็นระยะขณะขับรถ ก็เห็นเธอนั่งมองออกไปนอกรถตลอด แบบนี้คงโกรธเขาแน่ๆ เจ้าตัวเล็กบนตักเธอก็ได้แต่นั่งทำตาแป๋วมองออกไปข้างนอกเหมือนกัน จวบจนเธออุ้มลูกขึ้นไปยังคอนโดก็ยังไม่ปริปากพูดกับเขาเลย ได้แต่เดินก้มหน้าอุ้มลูกที่หลับไว้ในอ้อมแขน
ส่วนเธอเองก็เหนื่อยกับการร้
