"อ๊ะ!! จะ เจ็บนะ รามิล...อึก" จนร่างเล็กต้องเอื้อมมือไปหยิบหนังสือที่วางไว้บนหัวเตียงแล้วปาใส่เขาเต็มแรง โทษฐานทำเธอเจ็บจนน้ำตาแทบจะเล็ด
ปัก!
"โอ๊ย! เจ็บนะ..." ร่างสูงชะงักสะโพกที่กำลังกระหน่ำใส่ร่างเธอทันที ก่อนจะยกมือขึ้นมากุมหน้าผากตัวเองไว้
"กะ ก็นายทำฉันเจ็บก่อน..." ร่างเล็กบ่นอุบอิบใส่เขาไป ก็เขาทำเธอเจ็บก่อนนะ แล้วเมื่อกี้มือมันก็ไปเองด้วย...
"เธอเล่นแรงนะพลอย ฉันเจ็บ..." รามิลได้แต่พูดเสียงแผ่วออกมา และไม่ได้ผละแกนกายออกไป มือเขายังคงกุมหน้าผากตัวเองไว้ จนทำเธอใจหายวาบขึ้นมาซะแล้ว
"รามิลเจ็บมากเลยเหรอ..."
พรึบ!
ร่างเล็กผละกายออกจากเขา ก่อนชันตัวขึ้นนั่งบนตักแกร่งของร่างสูง รู้สึกไม่ดีที่เป็นต้นเหตุให้เขาเจ็บแบบนี้ เธอไม่ได้ตั้งใจทำเขาเจ็บนะ...
"ขอดูหน่อย ฉันขอโทษ..." มือเล็กสัมผัสไปยังมือเขาที่กุมหน้าผากตัวเองไว้อยู่ก่อนจะดึงมือเขาออกเบาๆ ปรากฏให้เห็นรอยแดงจากสันหนังสือที่โ
