แพรพลอย’s part
ต้องบอกว่ากว่าจะผ่านมาได้ในแต่ละวันหรือเดือน จนกระทั่งเป็นปีมานี้มีทั้งเรื่องดีและเรื่องที่ทำให้ฉันต้องปวดหัวไม่เว้นวัน เรื่องดีๆ ก็มีแต่เรื่องลูกที่คนโตเริ่มเข้าอนุบาลเป็นปีแรก ส่วนลูกสาวคนเล็กก็อายุครบหนึ่งขวบพอดี ส่วนเรื่องที่ทำให้ฉันปวดหัวน่ะเหรอ
หึ!!!
ก็ไอ้คนเป็นพ่อนี่แหละ!
"เธอเอาผ้าขนหนูมาให้หน่อย" นี่ไงยังไม่ทันได้ขาดคำ เสียงของเขาก็ดังออกมาจากห้องน้ำแล้ว มันน่าไหมล่ะ!
"นี่นาย บอกกี่ครั้งแล้วว่าให้เอาผ้าขนหนูเข้าไปด้วย" ฉันตอบกลับเขาไปแต่ก็ยอมเดินไปหาผ้าขนหนูในตู้เสื้อผ้าให้ แต่อย่าหวังว่าฉันจะเอาไปให้เขาทันทีทันใด ปล่อยให้ยืนรอในห้องน้ำซะให้เข็ดเลยคอยดู
หมับ
"อ๊ะ!" ฉันร้องเสียงหลงเมื่อรับรู้ถึงแรงกอดรัดบริเวณรอบเอว และหยดน้ำจากเส้นผมของคนข้างหลัง นี่เขาออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
"เธอทำไมช้าจัง" เสียงเขาเข้ามากระซิบข้างหูฉันแผ่วเบา ทำเอาขนในกายต่างพากันลุกชันเล
