"มึงนั่นแหละ อย่ามาแตะต้องคนของกู" เสียงของรามิลดังก้องไปทั่วห้อง เขาขบกรามแน่นพร้อมกับดึงคนตัวเล็กในอ้อมแขนให้หลบไปอยู่ข้างหลังเขา
"ใครเป็นของมึง พลอยเป็นของกู ใช่ไหมพลอย พลอยเป็นของเฮียใช่ไหม มาหาเฮียสิ" เฮียเพชรพูดพร้อมกับอ้าแขนออกกว้างเหมือนกับให้เธอเดินไปหาเขา
"ไม่! พลอยไม่ใช่ของเฮีย หยุดบ้าได้แล้ว" มือเล็กของเธอกำเสื้อ
รามิลแน่น พลางกระตุกให้เขาเดินออกห่างมาจากตรงนั้น เพราะมันอันตรายเกินไป เฮียเพชรยังคงถือมีดชี้มายังพวกเธออยู่
"ทะ ทำไมล่ะพลอย เฮียมันไม่ดีตรงไหน เฮียมีเงินและพร้อมจะทำให้เรามีความสุขนะ มาสิ มาหาเฮียเร็วคนดี" ใบหน้าของเฮียเพชรเดี๋ยวเศร้าและอีกเดี๋ยวก็ส่งยิ้มจิตๆ มาให้เธอชวนขนลุก
"มึงหยุดพล่ามได้แล้ว พลอยจะไม่ไปไหนกับใครทั้งนั้น"
"มึงหุบปาก! กูคุยกับน้องสาวกู ไม่ใช่มึง!!"
"รามิลไปได้แล้ว ฉันกลัวเขาจะทำร้ายพวกเรานะ" มืออีกข้างของเธอจับมือเขาก่อนจะกระตุกเบาๆ
"ชู่ว
