แพรพลอยเดินออกจากห้องตรวจโดยสภาพเหงื่อแตกพลั่ก ใบหน้ายังคงมีเหงื่อซึมออกข้างขมับทั้งที่ในคลินิกค่อนข้างเย็นจากแอร์ที่เปิดอยู่
25 องศา
พรึบ
คนตัวเล็กนั่งลงอย่างหมดแรงบนเก้าอี้หน้าเคาน์เตอร์เพื่อรอรับยาที่คุณหมอได้จัดไว้ให้ นึกย้อนกลับไปตอนที่ผลตรวจออก มันช่างเหลือเชื่อจริงๆ เป็นไปได้ไง
'ขอแสดงความ...'
'ความอะไรคะคุณหมอ'
คนตัวเล็กกำมือตัวเองไว้แน่น เธอรู้สึกลุ้นกับคำตอบของคุณหมอมากๆ จนแทบนั่งไม่ติดเก้าอี้ หัวใจบีบรัดจนเจ็บหน้าอกไปหมด
'แล้วเราอยากได้ยินแบบไหนล่ะ ถ้าหมอบอกว่าเราท้องเราจะดีใจหรือเสียใจล่ะ'
'นะ หนูท้องเหรอคะ' ร่างเล็กพูดเสียงสั่นเครือ
'หมอแค่ถามเรา ไม่ได้บอกถึงผลตรวจซะหน่อย ถ้าเกิดเราท้องจริงๆ บอกหมอได้ไหมว่าเราจะทำยังไงต่อ เพราะหนูเองก็ยังเรียนอยู่ใช่ไหมลูก'
'ค่ะ' ร่างเล็กพูดเสียงอ่อน ถ้าเกิดเธอท้องเธอจะทำยังไงต่อน่ะเหรอ คงต้องบอกรามิลกับแม่ก่อนเป็นอย่างแรก ส่วนจะทำย
