"งั้นก็ไปเปิดไฟ เดี๋ยวจะจัดให้สมใจเธอเลย!!"
"อืออออ~ มาคิดอีกที นายบอกให้ฉันนอนหนิ งั้นไม่รบกวนดีกว่า:)"
"พลอย!" รามิลกดเสียงต่ำ ตอนนี้คงหัวเสียไม่น้อย
"ว่าไง ไม่อยากให้ฉันนอนแล้วเหรอ :)" แพรพลอยลูบไล้แผ่นอกเขาเบาๆ เท่านี้รามิลก็แทบสติแตกอยู่แล้ว คำพูดเหมือนจะปฏิเสธเขา แต่การกระทำก็ยั่วยวนเขาอยู่ได้มันน่าโดนจริงๆ
"ไป เปิด ไฟ" เขาเน้นย้ำให้เธออีกรอบ นี่กะจะแกล้งเขาใช่ไหมห้ะ! พลอยดื้อจริงๆ
"ก็ได้..." ร่างเล็กลุกออกจากเตียงก้าวเดินไปเปิดสวิตช์ไฟอย่างรวดเร็ว เมื่อไฟส่องสว่างไปทั่วห้อง ร่างเล็กมองกลับไปยังเตียงนอนที่มีชายหนุ่มนั่งทำหน้าบึ้งตึงอยู่กลางเตียง
"รามิลหน้าดื้อใหญ่แล้วนะ" ร่างเล็กเดินไปหยุดอยู่ปลายเตียงจ้องมองใบหน้าหล่อที่ขึ้นซับสีแดงบนแก้มทั้งสองข้าง จากอารมณ์ภายในที่เริ่มคุกรุ่นขึ้น
"ใครกันแน่ที่ดื้อ เธอไม่ใช่เหรอ :("
"ฉันเปล่า...จริงๆ นะ :)" ร่างเล็กก้าวขึ้นเตียงช้าๆ สองข
