"ดะ เดี๋ยวก่อนสิ"
"ไม่เดี๋ยวแล้ว ฉันไม่ยอมให้เธอมาสบประมาทของของฉันหรอกนะ" รามิลพูดพร้อมกระชับอ้อมแขนอุ้มเธอไปยังเตียงนอนของเขา
ตุ้บ!
"อะ! เจ็บนะ โยนมาได้" เธอเริ่มโวยวายใหญ่ เพราะเขาจับเธอโยนลงกลางเตียงจนรู้สึกจุกท้องน้อยขึ้นมานิดๆ
"เดี๋ยวมีเจ็บกว่านี้อีก หึ" รามิลหัวเราะในลำคอเสียงต่ำ ก่อนจะคืบคลานขึ้นมาบนเตียงช้าๆ แพรพลอยเห็นดังนั้นจึงพยายามขยับตัวถอยหลังจนเกือบชิดหัวเตียง
แต่เขาก็จับข้อเท้าเธอได้ แล้วดึงขาเธอด้วยแรงไม่มากนัก จนคนตัวเล็กไถลลงไปนอนกลางเตียงแบบไม่ทันตั้งตัว
รามิลขึ้นไปคร่อมร่างเล็กไว้กักขังเธอด้วยสองแขนแกร่ง
"นี่รามิล ไม่เล่นนะ"
"ฉันชอบตอนเธอเรียกชื่อฉันจัง :)"
"ถอยเลย ไม่ต้องมายิ้มใส่"
"ไม่ถอย" พร้อมทำหน้ากวนประสาทใส่เธอ
ไอ้บ้านี่ มันจะมากไปแล้วนะ!!
"ฉันขอโทษก็ได้ที่พูดแบบนั้นออกไป แต่ไม่ได้ตั้งใจจะว่าซะหน่อย แค่ถามเอง" เธอบอกเขาเสียงค่อย :( พลางจ้องใบหน้าคมคายของร่างสูง
ในระยะประชิด เพราะเขาก้มหน้าลงมาต่ำจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่รินรดใบหน้าเธออยู่
"ฉันรับคำขอโทษจากเธอเป็นการกระทำเท่านั้น อย่างอื่นไม่เอา"
"...!!" แพรพลอยกะพริบตาปริบๆ มองเขา หมอนี่มันเอาจริงเหรอ? เธอยังไม่ทันได้เตรียมใจเลยนะ!!
"นายจะทำจริงเหรอ"
"เรียกฉันว่ารามิลสิ ฉันชอบให้เธอเรียกชื่อฉันมากกว่า" เขาเมินคำถามเธอไปเสียดื้อๆ แต่บังคับให้เธอเรียกชื่อเขาอยู่ได้
"ทำไมต้องเรียกล่ะ ไม่ได้สนิทขนาดนั้นซะหน่อย"
"เดี๋ยวสักพักก็สนิทแล้ว เรียกไว้ก่อนก็ดีนะ :)" ระ รอยยิ้มของเขา
นี่มันอะไรกัน อย่ามายิ้มมุมปากใส่เธอนะ
"ถอยไปเลยรามิล ฉันจะกลับห้องจริงๆ ละ อย่าแกล้งกันสิ"
"ฉันไม่ได้แกล้ง เอา (เธอ ) จริง"
"ตะ แต่มันไม่เร็วไปหน่อยเหรอ ฉันยังไม่ได้เตรียมตัวเลยนะ" เธอบอกเขาเสียงเริ่มสั่น ขอเป็นวันอื่นไม่ได้หรือไง ขอเธอเตรียมใจสักหน่อยไม่ได้เหรอ :(
"เรื่องแบบนี้เขาไม่ต้องเตรียมอะไรทั้งนั้นนอกจากถุงยาง แล้วให้อารมณ์มันพาไป"
"อารมณ์นายคงมีคนเดียวน่ะสิ ฉันไม่มีอารมณ์หรอกนะ เพราะ
ฉะนั้นลุกออกไปเลย!"
"หึ ตอนนี้ไม่แต่อีกเดี๋ยวไม่แน่ :)" ให้ตายเถอะ เธอเริ่มเกลียดรอยยิ้มมุมปากของเขาแล้วสิ
แพรพลอยหมดคำพูดจะพูดกับเขาแล้ว ดูท่าแล้ววันนี้เธอคงไม่รอดจากเงื้อมือเขาแน่ๆ ดูได้จากสายตาที่ไม่มีความล้อเล่นของเขา
เอาก็เอาวะ ไหนๆ ก็ตกลงกันแล้ว เธอจะมาใจเสาะตอนนี้ไม่ได้ ร่างเล็กสูดลมหายใจเข้าปอดหนักๆ ก่อนจะใช้แขนทั้งสองข้างรั้งต้นคอเขาให้โน้มต่ำจนริมฝีปากทั้งคู่สัมผัสกันแผ่วเบา
กึก!
ร่างสูงของรามิลชะงักไปครู่หนึ่งร่างกายเกร็งขึ้นเล็กน้อย เขาไม่คิดว่าเธอจะเป็นคนเริ่มมันก่อน...
ริมฝีปากเขาเริ่มขยับแผ่วเบาดูดดึงริมฝีปากของเธอ ปลายลิ้นร้อนชื้นไล่เลียไปตามรอยแยกของริมฝีปากสีสดของเธอเบาๆ ก่อนจะกดจูบหนักๆ อีกหนึ่งครั้งแล้วผละออก
จุ๊บ~
รามิลจ้องไปยังใบหน้าที่ดูเบลอ และนัยน์ตาหยาดเยิ้มเพราะรสจูบเมื่อครู่ มันดูน่ารักและน่ารังแกในเวลาเดียวกัน
"อ้าปากหน่อย"
"หือ?" แพรพลอยใช้สายตาฉ่ำเบลอทอดมองเขาอย่างไม่เข้าใจ แต่ก็ยอมเปิดปากตัวเองอ้าออกเพียงเล็กน้อย
ร่างสูงฉกริมฝีปากลงมาหาเธออีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้เต็มไปด้วยความวาบหวาม ลิ้นร้อนตวัดเข้าไปในโพรงปาก ดูดดุนปลายลิ้นของเธอจนได้ยินเสียงเฉอะแฉะของน้ำลาย
"อืมมมม~" เสียงครางต่ำในลำคอของร่างสูงดังขึ้นบ่งบอกถึงความพึงพอใจในรสจูบที่ทั้งสองร่างมอบให้กัน
มือหนาของเขาเริ่มลูบไล้ไปตามช่วงอกอิ่มของเธอ ขยำมันผ่าน
บราเซียร์เบาๆ ได้ยินเสียงครางอื้ออึงของคนตัวเล็กลอดมาเบาๆ
ตอนนี้เธอเองก็เริ่มคัดแน่นช่วงอกแล้วเหมือนกันจากการที่เขาลูบๆ จับๆ อึดอัดจนอยากจะถอดบราเซียร์ออกให้รู้แล้วรู้รอด ริมฝีปากเขาดูดดึงริมฝีปากบนของเธอเบาๆ ก่อนจะผละออก แล้วลากไล้มายังซอกคอหอมๆ ของเธอ
"อะ อย่าทำรอยนะ" มือเล็กยกขึ้นมาดันหน้าเขาออกจากซอกคอตัวเองเบาๆ เพราะเขาไม่ฟังคำพูดเธอเลย รู้สึกเจ็บจี๊ดตรงที่ริมฝีปากเขาดูดเม้มอยู่ ไม่ต้องดูกระจกก็รู้ว่าต้องเป็นรอยสีเข้มแน่ๆ
ปึก! เธอทุบลงบนไหล่ของเขาอย่างขัดใจ ห้ามอะไรไม่เคยฟังกันเลย
"ฉันเจ็บนะ เดี๋ยวเธอจะโดน" รามิลกระซิบข้างหูเธอแผ่วเบา ก่อนเลื่อนใบหน้ามายังเนินอกสวยที่เขาใช้มือปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาเธอออกไปแล้วสามเม็ด ริมฝีปากหนากดจูบบนเนินเนื้อนิ่มขาวผ่องของเธอเบาๆ ปลายลิ้นแลบเลียไปตามเนินนูนทั้งสองข้างของเธอ แพรพลอยกัด
ริมฝีปากตัวเองแน่นข่มเสียงครางไว้ในลำคอ รู้สึกขนลุกวาบยามปลายลิ้นของเขาลากไล้ไปทั่วเนินอก
"อะ!" เธอเผลอครางออกมาเล็กน้อย เพราะเขาใช้ฟันกัดลงบน
เนื้อนิ่มของเธออย่างมันเขี้ยว
"จะครางก็ครางเลย มีอยู่กันแค่สองคนจะอายทำไม"
"มะ ไม่เอา"
"เดี๋ยวก็ได้คราง ไม่ต้องมา 'ไม่เอา' เลย" รามิลพูดจบก็ใช้มือปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาที่เหลืออยู่ออกทั้งหมดก่อนจะช้อนร่างเธอให้ลุกขึ้นนั่งบนเตียง มือหนาเลื่อนไปถอดชุดเธอออก เขาลอบมองเรือนกายขาวเนียนของเธอ แล้วหยุดสายตาไปที่เนินเนื้อหน้าอกที่ดูใหญ่จนล้นบราเซียร์สีดำออกมา
"อย่ามองกันขนาดนั้นได้ไหม ทำให้มันเสร็จๆ ไปเลยไม่ได้เหรอ" เธอหันหน้าหนีเขาไปอีกทางจากอารมณ์เคลิ้มๆ เมื่อสักครู่ โดนเขามองขนาดนี้ก็ชักจะเขินขึ้นมาแล้วสิ
"รีบทำให้เสร็จไปไม่ได้หรอกนะ เรื่องแบบนี้ต้องให้อีกฝ่ายรู้สึกดีด้วยสิ ฉันไม่ชอบเซ็กซ์แบบรีบๆ"
"อะ!" เธอครางเสียงหลงเมื่อเขาก้มหน้าไปกดจูบลงบนหน้าอกเธออีกครา ส่วนมือเขาก็รวบเอวเล็กขึ้นมานั่งบนหน้าตักแกร่งทำให้เธออยู่
สูงกว่าเขาเล็กน้อย
ใบหน้าสวยของเธอหลับตาอย่างเคลิบเคลิ้ม เมื่อเขาใช้นิ้วมือลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังเนียนแผ่วเบา ใบหน้าของเขายังฝังอยู่ในเนินอกของเธอ สัมผัสได้ถึงลิ้นร้อนของเขาที่ดูดเม้มอยู่มันเปียกชื้นไปหมด
กริ๊ก~
นิ้วมือของเขาสะกิดปลดตะขอบราเซียร์ออก แล้วรูดรั้งสายลงจากไหล่สวยของเธอ สายตาเขาจับจ้องไปยังเนินหน้าอกที่กะด้วยสายตาเป็นคัพ D อย่างแน่นอน ส่วนที่เด่นที่สุดในสายตาเขาตอนนี้คงเป็นยอดอกสีอ่อนที่เริ่มชูชันสู้สายตาเขา
"อื้อออ~" ริมฝีปากเขาไม่ลังเลที่จะเข้าไปครอบครองมันเข้าโพรงปากอุ่น เสียงครางอื้ออึงเล็ดลอดจากปากของเธอ มือเล็กจิกลงบนบ่าแกร่งของเขาระบายความเสียวซ่านที่เริ่มก่อตัวหนักขึ้น ปลายลิ้นของเขาดูดดึงยอดอกจนมันแข็งเป็นไต ความเสียววาบแล่นลงไปยังท้องน้อย
"อ๊ะ!! อย่าดูดตรงนั้นสิ"
"ทำไม เสียวเหรอ" ร่างสูงผละริมฝีปากออกก่อนจะพูดด้วยเสียงแหบพร่า จ้องใบหน้าสวยที่เริ่มเหยเกเพราะความซาบซ่านที่แล่นไปทั่วกาย รามิลผลักร่างเธอลงให้นอนราบไปกับเตียงอีกครั้งก่อนจะยืดตัวถอดเสื้อนักศึกษาของตัวเองออกไป
อึก!!
แพรพลอยจ้องมองเรือนร่างของเขาก่อนลอบกลืนน้ำลายดังอึกใหญ่
ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยมัดกล้ามสวย รู้สึกว่าตัวเขาจะล่ำขึ้นกว่าตอนที่เจอกันเมื่อปีก่อนซะด้วยซ้ำ แถมยังมีรอยสักประปรายทั่วเรือนร่างอีกด้วย เหงื่อเขาชุ่มไปทั่วตัว บางหยดไหลลงไปตามลอนหน้าท้องของเขาก่อนจะหายเข้าไปใต้กางเกง
"อย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนั้นสิ" มันทำให้สติเขาแทบขาด สายตาเธอมันโคตรยั่ว ใครใช้ให้เธอทำหน้าแบบนั้นใส่เขา เธอมันน่าโดนดีจริงๆ
พรึบ
ร่างสูงโถมกายเข้าไปบดเบียดเรือนร่างเปลือยเปล่าช่วงบนของเธอ ริมฝีปากเขากดจูบไปยังริมฝีปากที่เผยอออกน้อยๆ ของเธอ
จุ๊บ~ เสียงริมฝีปากสัมผัสกันดังขึ้นในความเงียบ
แผ่นอกแกร่งของเขาแนบชิดไปกับเนินหน้าอกของเธอ สัมผัสได้ถึงยอดอกที่ชูชันยามมันเสียดสีกับเขา อดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปขยี้มันอย่างหนักหน่วง มือใหญ่ของเขาขยำเนินเนื้อนิ่มของเธอจนมันปริไปตามซอกนิ้ว มันแทบจะล้นมือเขาด้วยซ้ำ
"อื้ออ~" ร่างเล็กครางในลำคอเสียงต่ำ รู้สึกเจ็บบริเวณหน้าอก เพราะแรงจากมือหนาของเขาที่ขยำแบบไม่ออมแรงใดๆ จนมันแทบจะติดมือเขาออกมาด้วยซ้ำ
จุ๊บ!
ร่างสูงผละริมฝีปากออกมาเล็กน้อย น้ำสีใสของทั้งสองยืดเป็นเส้นบางๆ เชื่อมกันอยู่ ร่างสูงใช้สายตาจดจ้องไปยังใบหน้าสวยที่เริ่มขึ้นสีแดงจากอารมณ์ความรู้สึกที่ก่อตัวลงไปยังกลางกาย รามิลยืดตัวขึ้นเล็กน้อยใช้เข่าทั้งสองข้างดันขาเธอให้อ้าออกจากกัน ร่างเล็กพยายามจะหุบขาเข้าหากัน เริ่มรู้สึกกระดากอายขึ้นมาทันที
"อย่าหุบขา อ้าออกเร็วจะลงลิ้นให้"
"มะ ไม่เอา ไม่ทำแบบนั้นได้ไหม"
"ไม่ทำจะเจ็บเอาได้นะ ตอนฉันใส่มันเข้าไป"
"...!!" ร่างเล็กเงียบไปสักครู่ แต่ก็เริ่มคล้อยตามสัมผัสของเขา
มือหนาเลื่อนไปรูดซิปกระโปรงทรงเอที่ชายกระโปรงรั้งขึ้นไปอยู่บนต้นขาเรียวของเธอ ก่อนจะดึงมันหลุดออกจากเรียวขาเธอในที่สุด
"อ๊ะ! อย่าจับตรงนั้น" มือหนาเลื่อนขึ้นไปจับตรงติ่งเนื้อสาวที่ไวต่อความรู้สึกมากกว่าส่วนอื่น ก่อนจะขยี้มันเบาๆ จนร่างเล็กครางไม่เป็นภาษา
"อาาาา~ อย่า อื้ออ"
"ปากบอกอย่า แต่ร่างกายเธอมันขยับเข้าหานะ ปากไม่ตรงกับใจเลย" ร่างสูงลอบมองใบหน้าเหยเกของเธอที่เริ่มบิดเบี้ยวเพราะแรงขยี้ตรงติ่งเนื้อจนช่องทางคับแคบของเธอชื้นแฉะไปด้วยน้ำสีใส ร่างสูงสอดนิ้วมือเข้าไปยังซับในของเธอ สัมผัสกับติ่งเนื้อโดยตรงมันแข็งสู้มือเขา
"อ๊ะ!! เจ็บนะ" ร่างเล็กสะดุ้งตัวเล็กน้อยมือนิ้วเมื่อเรียวยาวของเขาสอดแทรกเข้าไปยังกายสาวของเธอ ช่องทางคับแคบตอดนิ้วเขาแน่นทั้งร้อน ทั้งชื้น และน่าสอดใส่อย่างอื่นเข้าไป
"เธอแน่นมาก"
แจะ แจะ
"อาาาา~~ อื้ออ~" เสียงน้ำในกายเธอดังสะท้อนกลับมายามเขาขยับนิ้วเข้าออก น้ำสีใสไหลย้อยออกมาจนชุ่มเปียกซับในเธอไปหมด เมื่อเห็นว่าเธอเริ่มคล้อยตาม ชายหนุ่มเริ่มเพิ่มนิ้วเข้าไปอีกจนร่องเธอคับตึงไปหมด
"อาาา~ อึดอัดจัง"
ร่างเล็กเอ่ยบอกเขาด้วยเสียงกระเส่า ปวดหน่วงช่วงกลางกาย อยากจะปลดปล่อยออกจากความทรมานนี้