ยาหยีพยายามจะดันเท้าของตัวเองให้พ้นจากอุ้งมือใหญ่ของคอร์เนลเป็นครั้งที่ร้อยแล้วมั้ง แต่ทุกครั้งก็เหลวเป๋วอย่างน่าละเหี่ยใจ จำต้องนั่งมองคนตัวโตนั่งบีบนวดข้อเท้าที่ค่อนข้างบวมแดงของตัวเองอย่างเงียบๆ
ใบหน้าหล่อเหลาปานเทพบุตรที่หล่อนเห็นทีไรลมหายใจก็สะดุดเสียทุกทีให้ความสนใจที่ข้อเท้าของหล่อนอย่างขะมักเขม้น นิ้วเรียวยาวสีแทนที่มีความสามารถพิเศษจนน่าทึ่งกำลังกดคลึงเนื้อบริเวณข้อเท้าให้หล่อนด้วยความตั้งอกตั้งใจ
‘ไม่อยากเชื่อ...ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายเลือดเย็น ไม่มีหัวใจอย่างคอร์เนล จะมาใส่ใจกับเรื่องบาดเจ็บเล็กๆ น้อยๆ ของหล่อนแบบนี้ หล่อนรู้สึกได้ถึงความห่วงใยที่ถ่ายทอดออกมาจากสัมผัสของเขาอย่างชัดเจนแม้เขาจะไม่ยอมพูดมันออกมาก็ตาม แต่มันเป็นไปได้ด้วยหรือ ที่คนอย่างคอร์เนล ซีร์ยานอฟ มาเฟียผู้ยิ่งใหญ่ จะมาห่วงใยผู้หญิงข้างถนนแบบหล่อน’ พอคิดอย่างนี้แล้วหัวใจที่พองโตก็เหี่ยวแฟบลงทันที
‘ยิ่งเขาทำดีด
