“ไม่ไปเที่ยวโรมด้วยกันจริงๆ หรือลิน่า”
รูธเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มที่วันนี้เดินทางมาส่งหล่อนที่สนามบินเพื่อมุ่งหน้ากลับมอสโกเอ่ยขึ้นด้วยความเสียดาย
‘ใช่...หล่อนเองก็เสียดายที่ไม่ได้ไปท่องเที่ยวเมืองแสนโรแมนติกอย่างกรุงโรม แต่ภารกิจที่บิดาขอร้องให้ทำนั้นมันยิ่งใหญ่กว่า และยิ่งรู้ว่ามันเป็นความต้องการของคอร์เนลด้วยแล้ว หล่อนก็ยิ่งต้องทำให้สำเร็จ เพื่อตอบแทนบุญคุณของนายน้อย’
“ไว้โอกาสหน้าก็แล้วกันนะ ฉันไม่ว่างจริงๆ”
“ขาดเธอก็ไม่สนุกน่ะสิ แล้วที่นี่ใครจะเป็นตัวดูดหนุ่มๆ ให้เข้ามาคุยกับพวกเราล่ะ หนุ่มอิตาเลียนยิ่งหล่อลากไส้อยู่ด้วย” เป็นรูธคนเดิมที่พูดออกมา
“ดูพูดเข้าสิรูธ นี่เธอเห็นยายลิน่าเป็นอะไรจ๊ะ” เพื่อนอีกคนในกลุ่มขัดขึ้น
“ก็ในกลุ่มเราลิน่าสวยที่สุดนี่ เวลาไปไหนก็จะมีผู้ชายเข้ามาทักทายเป็นฝูง” รูธยังยืนยันคำเดิม เมลิน่าได้ฟังก็หัวเราะออกมาด้วยความขบขัน
“ฉันไม่ได้ดูดีขนาดนั้นสักหน่อ
