“พี่กันต์...พี่กันต์ขา...พี่กันต์”
หล่อนส่งเสียงเรียกแต่ก็ไม่ได้ยินเสียงตอบกลับ คิดว่าเขาอาจอยู่ในห้องน้ำแต่ก็ไม่มีเสียงอะไรในนั้น หญิงสาวเดินเข้าไปหยุดที่ข้างเตียงและมองไปรอบ ๆ ห้องลูกชายของกิติกรเหมือนกำลังสำรวจเพราะไม่เคยเข้ามาในนี้ เป็นห้องตกแต่งเรียบง่ายและมีมุมสำหรับผู้ชายที่วางกีตาร์ตัวใหญ่และลูกฟุตบอลกับรองเท้าสตั๊ท เวียงพิงค์แอบยิ้ม เออเนอะ...ดูภายนอกเหมือนว่ากันต์จะเป็นผู้ชายเงียบ ๆ ขรึม ๆ แต่ก็ชอบเล่นดนตรีและกีฬาเหมือนหนุ่ม ๆ ทั่วไป สักครู่เมื่อเห็นว่าไม่มีใครแน่แล้วหล่อนก็เกาหัวเบา ๆ พลางพูดกับตัวเอง
“เฮ้อ!...พี่กันต์ไม่อยู่เหรอเนี่ย เข้ามาเสียเที่ยวเลยเรา?”
แต่พอหล่อนกำลังจะหันหลังกลับก็ได้ยินเสียงฝีเท้ามาหยุดหน้าห้อง ด้วยความตกใจทำให้เวียงพิงค์รีบวิ่งเข้าไปแอบหลังม่านขนาดใหญ่ที่หน้าต่างเพราะกลัวจะมีใครคิดว่าหล่อนเข้ามาทำมิดีมิร้ายในห้อง หญิงสาวแอบมองลอดช่องว่างของผ้าม่านจึ
