“พี่กันต์จะทำอะไรคะ...ดูสิ...ถอดเสื้อของพีงค์ออกจนหมดแล้วเนี่ย”
“ผู้ชายถอดเสื้อให้ผู้หญิงเขาอยากทำอะไรล่ะจ๊ะพิ๊งค์”
“ไม่นึกว่าพี่ชายของพิ๊งค์คนนี้จะขี้เล่น ทะลึ่งตึงตังมากด้วยทั้งที่พิ๊งค์เห็นว่าพี่น่ะเป็นคนไม่ค่อยพูดกับใครเลย”
“พี่ไม่ค่อยยุ่งกับใครน่ะถูกแล้วแต่พี่ก็เหมือนผู้ชายทั่วไป ไม่ใช่พระอิฐพระปูนหรอกนะ”
“พี่กันต์คะ พิ๊งค์เข้ามาในห้องพี่กันต์นานแล้วน่ะ เดี๋ยวพ่อกับแม่กัลบมาจะยุ่งนะคะ”
“พี่ไม่ให้เสียเวลามากหรอกจ้ะ...อืม...ที่จริงก็ไม่ต้องรีบร้อนก็ได้เพราะว่าพ่อพี่ถ้าออกไปข้างนอกอย่างนี้ส่วนใหญ่ก็จะกลับดึกๆ...เราสองคนยังมีเวลามากพอนะ”
“เราเหรอคะ” เวียงพิงค์ทำหน้าเหลอใส่ “พี่กันต์พูดเรื่องอะไรกันคะ เราสองคน...เอ้อ...จะทำอะไรกันอย่างนั้นเหรอคะ”
หล่อนเอียงอายและท่าทีเหมือนไม่รู้เดียงสาของหล่อนก็ยิ่งกระตุ้นเร้าความรู้สึกของชายหนุ่มที่เก็บเอาไว้ตั้งแต่เห็นหน้าหล่อนครั้งแรก ฮอร์โมนหนุ
