วันนี้ไม่มีเรียนช่วงบ่าย หนูดาและแก้มใสจึงพากันมาทานอาหารที่ห้างสรรพสินค้า ที่อยู่ใกล้กับมหาวิทยาลัย สองสาวเพื่อนรักเดินควงแขนคุยกันกะหนุงกะหนิงหาร้านอาหาร แต่ก่อนจะไปถึงร้านอาหารที่ว่า ขอแวะร้านเครื่องสำอางสักนิด
“แก้มเดี๋ยวฉันแวะเข้าไปดูรองพื้นก่อนนะ มันหมดน่ะ”
“ไปสิ”
หนูดาเลือกรองพื้นที่สามารถปกปิดได้ดี ไม่ใช่จะนำมาปิดร่องรอยบนหน้า แต่จะเอามาปกปิดร่องรอยที่พ่อเพื่อนทำไว้ต่างหาก
“แกใช้เบอร์นี้เลยเหรอ หนาไปปะแก ปกติใช้แบบบางเบาไม่ใช่หรือไง” เพราะเป็นเพื่อนสนิทที่ไม่มีความลับต่อกัน แก้มใสจึงรู้แม้กระทั่งรองพื้นที่เพื่อนสาวใช้
“ฉัน ฉันอยากลองอะ เห็นเขารีวิวมา”
“แต่มันหนามากเลยนะ มันสำหรับปกปิดรอยดำ รอยแดง รอยสิวอะ แต่หน้าแกก็ไม่มีรอยอะไร แล้วแกจะเอาไปปิดอะไร” แก้มใสยังสงสัยต่อ พร้อมกับมองหน้าเพื่อนสาวที่ตอนนี้ทำหน้าไม่ถูกแล้ว ยิ่งเห็นหน้าเพื่อนเจือนลงไม่กล้าสบสายตา แก้มใสก็ยิ่งจ้องหนู
