“อืม” ความเจ็บปวดแล่นเข้าสู่กายสาว เรียวปากอิ่มเม้มเข้าหากันเพื่อกลั้นเสียงร้อง ใบหน้าเหยเกคิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน มือบางจิกลงบนผ้าปู ร่างกายเกร็งไปทุกสัดส่วนเพราะความเจ็บ
“เอามันออกไป” เสียงสั่นเครือเอ่ยบอก ยกมือขึ้นยันหน้าท้องแกร่ง พยายามขยับสะโพกหนีให้หลุดพ้นจากการกระทำอันป่าเถื่อนรุนแรงนี้
คนถูกรังเกียจเห็นหนูดาแสดงท่าทางแบบนี้ออกมายิ่งไม่พอใจ อารมณ์ร้ายที่มีอยู่ก่อนหน้าก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น
“ผู้หญิงอย่างเธอ มันชอบเรื่องแบบนี้อยู่แล้วไม่ใช่หรือไง อย่ามาทำเป็นสะดีดสะดิ้งว่าไม่เอาหน่อยเลย” คนถูกดูถูกครั้งแล้วครั้งเล่า มองผู้ชายที่เธอรักด้วยใจที่แตกสลาย เขาทำแบบนี้กับเธอได้ยังไง
“คุณมันใจร้าย ต่อไปนี้หนูจะไม่รักคุณแล้ว ไม่รักแล้ว หนูเกลียดคุณที่สุดเลย” ร้องตะโกนใส่หน้าคิมหันต์อย่างเสียใจ หัวใจของเธอมันเจ็บไปหมดแล้ว เจ็บและแตกจนแทบไม่มีชิ้นดี
คนถูกบอกว่าเกลียดเจ็บแปลบเข้าที่หน้าอกด้านซ้าย
