“ผมไม่ได้โกรธอะไรคุณนี่ครับ” เขามองเธออย่างงงๆ เพราะไม่รู้สึกแบบนั้นจริงๆ
“แล้วทำไมคุณดูไม่ค่อยสบายใจเลยล่ะคะ มีอะไรในใจรึเปล่า”
“ผมก็แค่คิดถึงคุณยายคนนั้นน่ะ ดูท่าทางท่านคงจะเหงามากเลยนะ ผมน่าจะให้เงินท่านไปสักก้อน ท่านจะได้ไม่ต้องไปทำกล้วยทอดขายให้ลำบาก”
“คุณคิดว่าท่านลำบากเหรอคะ”
“แล้วไม่ใช่เหรอ” เขามองเธออย่างสงสัย
“รู้มั้ยว่าดรีมเจออะไรในถุงยาของคุณยาย”
“อะไรครับ”
“กำไลทองกับแหวนทองค่ะ แล้วก็เงินอีกปึกนึง น่าจะหลักแสนเลยนะคะ”
“หืม?”
“ท่านคงลืมเก็บไว้ที่บ้าน หรือไม่ก็กลัวหายเลยพกมาด้วย แต่ยังไงก็ช่าง นั่นแปลว่าท่านไม่ได้ลำบากหรอกค่ะ”
“อ้าวแล้วทำไมท่านจะต้องไปขายกล้วยทอดด้วยล่ะ”
“คิดว่าท่านคงจะทำแก้เหงาเท่านั้นเองค่ะ เพราะคงไม่อยากให้เวลามันผ่านไปเฉยๆ โดยเปล่าประโยชน์ จะให้นอนรอความตายหรือหายใจทิ้งไปวันๆ ชีวิตก็คงไร้ค่าแย่เลย ถ้าดรีมเป็นท่าน ดรีมก็คงจะหาอะไรทำเหมือนกันค่ะ ต่อ
