ตอนที่ 5 ศึกชิงนาย
1075 Words
“พวกมึงก็ว่าไป เห็นกูเป็นคนยังไงเนี่ย”
“ก็เห็นเป็นไอ้คนหื่นคนหนึ่งนี่แหละเพื่อนรัก” อาทิตย์บอกเลยได้เห็นดารภาหลุดขำออกมา
“นี่น้องดาวอย่าไปเชื่อไอ้ซันมันนะครับ คนอย่างพี่กุลเนี่ยไม่ใช่ไอ้หื่นอย่างที่มันว่าหรอก”
“แต่ดาวว่าน้องเค้าก็น่ารักดีนะคะ ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นเนื้อคู่ของพี่กุลแบบในนิยายไงคะ ความรักของเจ้าของค่ายมวยสุดโหดกับนักศึกษาสาวที่มีชีวิตรันทด ฟังดูโรแมนติกดีออกค่ะ” เธอบอกพร้อมกับแววตาเพ้อฝันอย่างเด็กสาวทั่วไป
“อ้าว น้องดาวก็ไปคล้อยตามไอ้ซันมัน พี่บอกแล้วไงว่าไม่นิยมบริโภคเด็กน่ะ” กุลวุฒิมองค้อนว่าที่เพื่อนสะใภ้
“แต่เด็กก็ต้องมีวันโตนะคะ ไม่มีใครอายุสิบเก้าไปทุกปีหรอกค่ะ ปีหน้าก็ยี่สิบ ปีถัดไปก็ยี่สิบเอ็ด ยี่สิบสอง ยี่สิบสาม แล้วก็...”
“พอเลยครับ พี่ว่าเราเลิกพูดเรื่องนี้กันเถอะ นี่เรามาดื่มฉลองให้น้องดาวกับไอ้จิณณ์มันนะ ไม่ใช่มาวิเคราะห์เรื่องของพี่ มาๆ ดื่มกันดีกว่า”
แล้วกุลวุฒิก็ชวนคุยเรื่องงานแต่งของว่าที่บ่าวสาว จากนั้นก็ไม่มีใครพูดเรื่องสาวใช้หน้าใสอีก กระทั่งเวลาล่วงเข้าเที่ยงคืน ดารภาก็ขอตัวไปนอนก่อนเพราะง่วงเต็มที อีกทั้งสามหนุ่มก็ดูจะยังไม่มีใครยอมแพ้ใครคิดว่ากว่าจะยอมแยกย้ายกันคงอีกหลายชั่วโมง
อาทิตย์ตื่นขึ้นมาในตอนสาย หลังจากทานอาหารร่วมกับคนอื่นๆ แล้วเขาก็ขอตัวกลับไปพร้อมจิณณ์และดารภา และเพราะเมื่อคืนดื่มหนักเขาจึงรู้สึกปวดหัวมากแต่ก็ยังต้องไปทำงานเพราะมีงานต้องเคลียร์
และเมื่อเขาก้าวออกจากลิฟต์มาถึงหน้าห้องทำงาน เขาก็ได้เจอกับเหมือนฝันที่กำลังเตรียมเอกสารเอาไว้ให้เขาได้เซ็น แต่เมื่อได้เห็นหน้าเจ้านายของตนเธอก็รีบเดินเข้าไปหาเขาทันที
“คุณซันไม่สบายเหรอคะ หน้าซีดเชียว”
“เปล่าครับ เมื่อคืนผมดื่มหนักเลยแฮงค์นิดหน่อยน่ะ”
“หน้าซีดขนาดนี้คงไม่แฮงค์แค่นิดหน่อยมั้งคะ ความจริงถ้ามาบริษัทไม่ไหวก็โทรบอกให้ดรีมเอาเอกสารไปให้เซ็นที่คอนโดก็ได้นะคะ”
“ผมไปค้างบ้านเพื่อนมาน่ะไม่ได้มาจากคอนโด เดี๋ยวดรีมเอาเอกสารมาให้ผมเซ็นเลยนะครับ เซ็นเสร็จผมคงกลับเลย วันนี้ไม่มีประชุมอะไรใช่มั้ย”
“ไม่มีค่ะ งั้นเดี๋ยวคุณซันไปรอที่โต๊ะนะคะ ดรีมจะชงชาแก้เมาไปให้ก่อน แล้วจะเอาเอกสารตามไปค่ะ”
“ก็ดีครับ”
บอกแค่นั้นอาทิตย์ก็เดินเข้าไปในห้องด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก ไม่นานเหมือนฝันก็นำชาเข้ามาเสิร์ฟให้กับเขา
“ชาได้แล้วค่ะ ดื่มก่อนนะคะ อีกเดี๋ยวดรีมค่อยเอาเอกสารมาให้ค่ะ”
“ขอบคุณครับ อ้อ แล้วถ้ามีใครมาขอพบบอกว่าผมไม่เข้าบริษัทนะครับ ถ้าเป็นเรื่องงานให้นัดวันจันทร์ แต่ถ้าเป็นเรื่องส่วนตัวบอกไปเลยว่าผมจะติดต่อกลับทีหลัง”
“ได้ค่ะ”
เลขาฯ สาวรับคำสั่งก่อนจะกลับออกไปที่โต๊ะของตนเองหลังจากนั้นอีกยี่สิบนาทีเธอจึงได้เลือกเฉพาะเอกสารที่สำคัญและเร่งด่วนมาให้เขาเซ็นก่อนเพราะคิดว่าเขาคงจะอยากพักเต็มทีแล้ว
ยังไม่ทันได้นำเอกสารไปให้เจ้านายด้านใน ประตูลิฟต์ก็เปิดออกพร้อมกับร่างของสองดาราสาวชื่อดังแห่งยุคที่เหมือนฝันก็แน่ใจว่าพวกเธอคงไม่ได้มาด้วยกัน แต่น่าจะบังเอิญเจอกันที่ชั้นล่างมากกว่า
“สวัสดีค่ะคุณจีน่า คุณแพม” เลขาฯ สาวเอ่ยทักทายแขกที่ไม่ได้รับเชิญทั้งสองพร้อมกับใบหน้ายิ้มแย้ม
“สวัสดีค่ะคุณดรีม คุณซันอยู่มั้ยคะ แพมอยากจะมาขอบคุณสำหรับดอกไม้ที่คุณซันตั้งใจส่งให้เมื่อวานนี้น่ะค่ะ”
แพม หรือ พริมา ดาราสาวเจ้าของรางวัลดารานำหญิงสาขาภาพยนตร์คนล่าสุดบอกพร้อมกับรอยยิ้มอ่อนโยนที่ตั้งใจปรุงแต่งมาเอาใจเลขาฯ ของผู้ชายที่หมายปอง
“วันนี้คุณซันไม่เข้าบริษัทค่ะ เดี๋ยวดรีมจะแจ้งท่านให้นะคะว่าคุณสองคนมาขอพบ”
“โกหก เมื่อกี้ฉันถามประชาสัมพันธ์ข้างล่างแล้ว เค้าบอกว่าคุณซันเพิ่งจะขึ้นมาข้างบน อย่ามาคิดจะหลอกกันซะให้ยากเลย”
จีน่า หรือ จิรัชยา นางแบบสาวลูกครึ่งไทย-อเมริกัน ยกมือขึ้นกอดหน้าอกอวบๆ ของตนเองแล้วมองเลขาฯ อย่างรังเกียจ ไม่คิดจะผูกมิตรกับอีกฝ่ายเหมือนอย่างที่พริมาทำอยู่
“ประชาสัมพันธ์คงจะมองผิดไปค่ะ คุณซันไม่เข้าบริษัทจริงๆ”
“งั้นฉันขอเข้าไปดูในห้องของคุณซันก่อน อยู่ไม่อยู่เดี๋ยวก็ได้รู้เองนั่นแหละ” จิรัชยาเดินไปที่หน้าประตูห้องก่อนตั้งท่าจะผลักประตูเข้าไป แต่เหมือนฝันก็รีบเข้ามาขวางไว้เสียก่อน
“เข้าไม่ได้ค่ะ”
“ทำไมจะเข้าไม่ได้ ฉันเป็นแฟนของเค้านะ” จิรัชยามองอีกฝ่ายตาขวาง
“เข้าใจอะไรผิดรึเปล่าคะคุณจีน่า คุณซันน่ะเค้าเป็นแฟนกับแพมนะคะ ไม่อย่างนั้นเค้าจะส่งดอกไม้พร้อมกับการ์ดมาแสดงความยินดีกับแพมหรอก” พริมามองนางแบบสาวลูกครึ่งอย่างไม่ชอบใจนัก
“อย่ามโนไปเลยจ้ะเธอ คุณซันเค้าส่งดอกไม้มาให้ฉันต่างหากล่ะ บอกแล้วไงว่าเค้ากับฉันเป็นแฟนกัน เค้าจะส่งดอกไม้ไปให้เธอทำไม ถ้าเธอไม่เชื่อก็ดูการ์ดนี่สิ” จิรัชยาแสยะยิ้มก่อนจะหยิบการ์ดที่เธอพกมาด้วยยื่นให้อีกฝ่ายได้อ่าน และนั่นก็ทำให้พริมาต้องรีบหยิบการ์ดของเธอออกมาจากกระเป๋าเช่นกัน
“ทำไมข้อความของเธอกับฉันมันคล้ายกันเลยล่ะ”
“อะไรนะ” จิรัชยารีบหยิบการ์ดของอีกฝ่ายมาเปิดอ่าน
- Writer
