เพล้ง...!
เสียงแก้วกาแฟร่วง ตกจากโต๊ะโดยตั้งใจ ในห้องกรรมการผู้จัดการของบริษัท ทำให้เลขาหน้าห้องทั้งหลายต่างนิ่งเงียบเงี่ยหูฟังการทะเลาะของสองสามีภรรยาที่มีอำนาจในบริษัท
“แค่นังเมียน้อยไม่พองั้นเหรอ?” เสียงที่แผดออกมาในห้องที่ว่าเก็บเสียงอย่างดีดังขึ้น ทำให้ศุภโชคที่ทำผิดยืนหน้ามืดมองเมียอาละวาด
“คุณใจเย็นก่อนสิ กับแค่ใครที่ไหนก็ไม่รู้ปั่นหัว แค่นี้ก็เชื่องั้นเหรอ”
“ไม่มีหลักฐานงั้นเหรอ คุณรู้ไหมหมอชวกรเป็นใคร เขาจะใส่ร้ายคุณมั่ว ๆ งั้นเหรอ”
ศุภโชคไม่รู้หรอกว่าเป็นใคร แค่เขาจะมาจนแต้มตอนนี้ไม่ได้ อุตส่าห์หนีเมียออกไปหาความสบายใจ กลับมีคนเห็นเสียนี่
“เมื่อวานผมก็แค่ออกไปพบเพื่อน”
“เพื่อนงั้นเหรอ เพื่อนหรือคู่ขา ฉันระวังนังวราภัคมาตลอดหลายปี นี่ฉันระวังผิดคนงั้นเหรอ ใกล้เกลือกินด่างแท้ ๆ ทำไม ฉันให้คุณไม่อิ่มหรือไง ถึงต้องไปหาเศษหาเลย” นวลวรรณที่หวงผัวยิ่งชีพชี้หน้าด่ากราด ไม่สน
