แม้พยายามดิ้นรนให้หลุดจากการเกาะกุมแต่กลับรู้สึกว่าเขายิ่งรัดร่างของเธอแน่นขึ้น
“คุณ...ไหนบอกว่าเจ็บยังไง ปล่อยนะ”
“ไม่ปล่อย กว่าจะได้กอดง่ายที่ไหน”
เธอเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองว่าผู้ชายก็มีมารยาสาไถยได้ ยิ่งเป็นผู้ชายเจ้าเล่ห์อย่างชวกรเธอตามไม่ทันจริง ๆ
“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ถ้าไม่ปล่อยฉันเอาคุณถึงขั้นใช้งานไม่ได้จริง ๆ แน่” เสียงขู่ฟ่อ ๆ แต่คนได้ฟังเหมือนรู้สึกแมวน้อยร้องเหมียว ๆ เสียมากกว่า มีหรือชวกรจะเกรงกลัว
“เอา...ถึงขั้นหัก...ว้าวตื่นเต้นจังเลยครับ อยากเอาแรง ๆ ”
“อ๊าย...คุณ” มือเล็กฟาดเข้าที่หน้าอกของเขาไปหนึ่งที แต่เหมือนทุบกับพระอิฐพระปูนก็ไม่ปาน ทั้งไม่สะทกสะท้านแล้ว ใบหน้ายังลอยไปลอยมาอย่างรื่นรมย์เสียจริง
“อยากให้ผมปล่อยใช่ไหม งั้นก็ต้องไถ่โทษที่ทำร้ายน้องชายของผมก่อน” ชายหนุ่มยื่นข้อต่อรอง อย่างน้อยวันนี้ต้องมีอะไรให้กระชุ่มกระชวยหัวใจบ้าง
“อะไรอีกล่ะ” เธอถามเขากลับ แต่
