เมื่อก้าวลงจากรถ ไทเลอร์ทอดสายตามองดูบ้านหลังน้อยซึ่งมีสภาพไม่ต่างจากห้องแถวย่านเยาวราช แต่ทรุดโทรมกว่า ประตูไม้หน้าบ้านเปิดแง้มไว้เล็กน้อย ต้นโป๊ยเซียนในกระถางชูช่อสีแดงสะพรั่งอยู่กลางสายฝน
แอลลี่ฉุดมือไทเลอร์ให้วิ่งเข้าไปหลบฝนภายใต้เงื้อมเงาของกันสาดเก่าๆ ที่ยื่นออกมาจากหน้าบ้าน
“เปียกหมดเลย”
แอลลี่ส่ายหน้ากับสภาพของไทเลอร์ เนื้อตัวของเขาเปียกปอนไม่ต่างจากเธอ
“ช่างเถอะ…”
ไทเลอร์เอ่ยขึ้นอย่างไม่เอาใจใส่กับสภาพของตัวเอง
แอลลี่มองท่าทางเหมือนเด็กของเขาแล้วก็อดยิ้มไม่ได้
“นานแล้วครับที่ผมไม่มีโอกาสได้สนุกแบบนี้”
ไทเลอร์จ้องหน้าแอลลี่
แสงไฟดวงเทียนที่หน้าประตูบ้าน สาดแสงกระทบเสี้ยวหน้าด้านหนึ่งของเขา แลเห็นความคมคร้าม หล่อเหลาที่แฝงความบริสุทธิ์ราวกับเด็กๆ เอาไว้ได้อย่างเ
