บ้าน รีบทำงานจนไม่ทันได้ระมัดระวังว่ามีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องเรือนร่างเย้ายวนของเธออย่างให้ความสนใจ
เสร็จจากทำงาน เถ้าแก่ฟานยื่นเงินค่าจ้างให้ฝานถินา
“ฉันรับไม่ได้หรอกค่ะ…”
เธอส่ายหน้า ยกหลังมือขึ้นปาดสายเหงื่อที่ซึมเป็นสายออกมาจากไรผมบริเวณเนินหน้าผากโหนกนูน ตั้งใจว่าครั้งนี้จะทำงานเพื่อตอบแทนเรื่องยาที่เขาหยิบยื่นให้ด้วยความเมตตา ทำให้อาการไข้ของแอลลี่ทุเลาลงจนเกือบจะหายสนิท ไม่ได้ตั้งใจจะคิดค่าจ้างค่าแรงกับเขาแต่อย่างใด
เถ้าแก่ฟานมองผู้หญิงตรงหน้าด้วยแววตาพึงพอใจ
นอกจากหน้าตาสะสวยแล้วเธอยังเป็นคนซื่อ ฝานถินาไม่ใช่คนละโมบโลภมากหรือเอาแต่ได้เหมือนผู้หญิงรายอื่นๆ ที่เขาเคยให้ความช่วยเหลือมาก่อนหน้า
อีกสัปดาห์ต่อมา…
จู่ๆ ความพลิกผันครั้งสำคัญก็เกิดกับชีวิตของฝานถินาอีกครั้ง เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นในตอนค่ำของวันหนึ่ง เมื่อเถ้าแก่ฟานผู้ใหญ่ใจดีที่เคยมีเมตตากับเธอและลูกสาวมาโดยตลอด แว
