ขบวนเดินทางของเต๋อชางเดินทางออกจากเมืองโจวซวงโดยรถม้าห้าคันรถ ข้าวของของอี้อัน เต๋อชาง ไป๋หยางและหมิ่นถังล้วนถูกเก็บไว้ในมิติ
ภายในรถม้าของอี้อันและคันของไป๋หยาง มีโซฟาตัวยาวที่นางนำออกมาวางไว้ให้นั่งได้สะดวกสบายจึงทำให้การเดินทางตลอดทั้งเจ็ดวันมิได้ลำบากเกินไป
เมื่อถึงเมืองหลวงก็เข้าไปพักที่จวนหลังที่กงจื่อซื้อแยกไว้ให้ พวกเขาเข้าพักกันสี่คนเช่นเดิม หากจะทำความสะอาดเรือน ป้าเหมยจะเป็นผู้ที่พาสาวใช้มาจัดการด้วยตนเอง
“อันอัน เจ้าพักให้มากเสียหน่อย สีหน้าของเจ้าดูมิค่อยดีนัก” เต๋อชางลูบใบหน้าของอี้อัน แล้วบอกให้นางพักผ่อน
“เจ้าค่ะ” อี้อันก็เห็นด้วยกับเขา นางคิดว่าเป็นเพราะการเดินทางที่เร่งรีบทุกวันทำให้ร่างกายของนางเหนื่อยล้า
แม้ว่าเมื่อหยุดพักที่โรงเตี๊ยมนางจะเข้าไปนอนพักในมิติ แต่เมื่อถึงเมืองหลวงเมื่อวานนางก็ยังไม่หายเหนื่อยล้าเลย
“พี่จะพาอาถังกับอาหยางไปสมัครเข้าสำนักศึกษา แล้วจะแว
