“อะ…อลิช” ฉันเรียกชื่อเพื่อนสนิทเบาๆ เป็นอลิชที่กำลังนั่งอยู่กับอลันในตอนนี้ เราทั้งคู่ต่างตกใจไม่แพ้กัน มีแค่อลันที่ดูเหมือนไม่ตกใจอะไรเลย
“ยัยแพร” อลิชเรียกชื่อฉันก่อนจะมองสลับกับอลัน “บอกพี่ว่าให้มาหาที่คอนโดมีเรื่องสำคัญจะบอก อย่าบอกนะว่า….”
“ผมกับเพื่อนพี่ได้กันนานแล้ว”
“อลัน!!” ฉันเรียกอลันเสียงดุเพราะเขาพูดอะไรที่ไม่เข้าท่าออกไปหน้าตาเฉย
“เมื่อไหร่ทำไมพี่ไม่รู้เรื่องเลย” พอถามอลันแล้วอลิชก็หันมามองฉัน “ยัยแพร! นี่แกตั้งใจปิดฉันงั้นหรอ”
“ปะ เปล่านะ คือฉัน….”
อลิชลุกขึ้นเดินมาหาฉันก่อนจะจับมือพาเดินมานั่งที่โซฟา
“ฉันตั้งใจจะบอกแกแต่ยังไม่มีจังหวะ”
“รู้ไหมว่าฉันดีใจมากที่เป็นแก อลันไม่เคยเปิดตัวกับผู้หญิงคนไหนแปลว่ากับเพื่อนพี่คนนี้จริงจังใช่ไหม?” ประโยคหลังอลิชถามน้องชายตัวเอง
“อืม” อลันพยักหน้าตอบ แค่คำตอบสั้นๆ มันก็ทำให้ฉันดีใจเอามากๆ
“นี่ถ้าพ่อรู้ต้องดีใจมากแน่ๆ
