เวลาผ่านไปเป็นชั่วโมงๆ ยังไม่มีวี่แววว่าอลันจะกลับขึ้นมาบนห้อง เขารู้บ้างไหมว่าฉันรอ รอให้เขามาปลอบใจ ในตอนนี้ฉันต้องการเขามากที่สุด
ผ่านไปครู่ใหญ่ฉันตัดสินใจค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงหยิบผ้าขนหนูมาอาบน้ำ ฉันใช้มือถูตัวเองจนแดงเพื่อลบรอยที่น่ารังเกียจ สัมผัสที่น่าขยะแขยงทั้งน้ำตา
“อึก~” ฉันทรุดตัวนั่งลงกับพื้นในห้องน้ำแล้วก้มหน้าร้องไห้
ไม่เคยมีครั้งไหนที่มันรู้สึกอยากจบชีวิตตัวเองมากเท่าครั้งนี้มาก่อน บาสทำกับฉันได้ยังไง ฉันรักและเอ็นดูเขาเหมือนน้องชายแท้ๆ คนหนึ่ง แต่นี่หรอคือสิ่งที่ได้ตอบแทน ผู้หญิงคนนั้นทำให้บาสเป็นบ้าได้ขนาดนี้เชียวหรอ ทำร้ายแม้กระทั่งฉัน
ฉันใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำนานนับชั่วโมง แต่อลันก็ยังไม่มา จะโทรไปก็ไม่กล้า ทั้งที่เรายังเป็นแฟนกันอยู่แต่ จู่ๆ ทำไมฉันถึงรู้สึกห่างไกลจากคำนั้น…
จะโทรไปหาเพื่อนก็ไม่กล้า ไม่อยากเล่าอะไรตอนนี้ ฉันได้แต่นั่งรอที่โซฟา เปิดทีวีทิ้งไว้แต่
