หลังจากกินข้าวเสร็จบาสก็ติดรถมาที่คอนโดของฉันด้วย เหตุผลเพราะไม่อยากนั่งรถกลับพร้อมพ่อของเขา คงกลัวจะพูดกันไม่ลงลอยอีก
“จอดเดี๋ยวผมนั่งรถไปห้องเพื่อนเอง” บาสบอกขณะที่ขับรถอยู่กลางถนนใหญ่
“ไหนบอกว่าจะไปห้องพี่ไง”
“พูดให้พ่อสบายใจไปงั้น”
“เดี๋ยวไปห้องพี่แล้วนายค่อยให้เพื่อนมารับดีกว่า”
“จะทำตัวเป็นพ่อผมอีกคนหรือไง”
“อย่าดื้อรั้นนักสิบาส”
“พี่แพรไม่เป็นผมไม่เข้าใจหรอก”
ฉันหันมองบาสที่พูดออกมาแบบตัดพ้อ เด็กวัยนี้ไม่ควรกดดันอะไรมาก เพราะยิ่งถูกกดดันมากๆ ก็ยิ่งเตลิด
#คอนโดของฉัน
สุดท้ายฉันก็พาบาสมาที่คอนโดอยู่ดี
“จะกลับไปนอนบ้านไหม ?” ฉันถามบาสที่กำลังหย่อนก้นนั่งลงบนโซฟา
“ผมจะไปนอนห้องเพื่อน พี่ไม่ต้องห่วงหรอกพรุ่งนี้เดี๋ยวผมก็กลับบ้าน”
“จะไปนอนห้องเพื่อนทำไมห้องพี่ก็นอนได้ คืนนี้พี่ไม่ได้นอนคอนโด”
“ยังไงผมก็ต้องได้มาอยู่ที่นี่อยู่แล้ว ไม่ต้องห่วง”
“รู้ใช่ไหมว่าคุณลุงก
