ขณะที่ลูโคขับรถอยู่
จู่ ๆ รถคันหนึ่งก็พุ่งออกมาจอดขวางหน้ารถของลูโคอย่างกะทันหัน
เอี๊ยดดด!!
เสียงเบรกดังลั่นถนน ชายหนุ่มกระชากพวงมาลัย หยุดรถทันเวลาโดยสัญชาตญาณ
จากนั้นเขาไม่รอช้า คว้ากระป๋องเล็ก ๆ จากช่องเก็บของ แล้วปาออกไปทางหน้าต่าง เหมือนเขาอ่านเกมออก
ฟุ่บ! ควันขาวหนาทึบกระจายพวยพุ่งปกคลุมทั่วบริเวณทันที
“คุณอันนา วิ่งไหวไหมครับ!” ลูโคหันไปถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง เร่งเร้า
แม้อันนาจะงุนงงกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นรวดเร็วเกินจะตั้งตัวได้ แต่ก็พยักหน้ารับทั้งที่ยังหอบหายใจ
“คะ…ค่ะ!”
“งั้นรีบวิ่งครับ! ทางนี้!”
เขาคว้ามือเธอแน่นแล้วรีบพาออกจากรถไปทางด้านหลัง ฝ่าสายฝนที่เริ่มโปรยเม็ดหนา
ฝีเท้าทั้งสองพุ่งไปข้างหน้าไม่หยุด อากาศเย็น ฝนกระหน่ำ และหัวใจที่เต้นรัวแทบทะลุอก
เมื่อวิ่งห่างจากรถไปได้ประมาณห้าร้อยเมตร
ตู้มมมม!!
เสียงระเบิดดังก้องไปทั่ว เสียงดังสนั่นสะเทือนป่า เศษเหล็กและกระจ
