แสงแดดยามสายสาดผ่านม่านโปร่งในบ้านหินอ่อนกลางเมืองฟลอเรนซ์ เสียงนกร้องจ๊อกแจ๊กเคล้ากับเสียงหัวเราะของเด็กน้อยที่กำลังวิ่งไล่จับกับพ่ออยู่กลางสนามหญ้า
“ฮ่าๆๆ พ่อจับซานเตอร์ได้แล้ว!”
เสียงทุ้มของมาร์คัสดังขึ้นพร้อมกับอุ้มเจ้าตัวเล็กวัย 2 ขวบขึ้นหมุนเบา ๆ กลางอากาศ
“พ่อเร็วไปแล้วครับ! ซานเตอร์หนีไม่ทันเลย!”
ซานเตอร์หัวเราะเสียงใส ก่อนจะหลบซบไหล่พ่ออย่างเหนื่อยล้า
อันนาที่นั่งอยู่ริมระเบียงถือแก้วน้ำผลไม้ มองภาพสองพ่อลูกด้วยรอยยิ้มอบอุ่น ก่อนจะพูดขึ้น
“ซานเตอร์เริ่มเข้าสู่วัยเรียนแล้วนะคะ… ถึงเวลาเตรียมตัวเข้าโรงเรียนแล้วล่ะ”
มาร์คัสชะงัก หันไปมองอันนา “เร็วขนาดนั้นเลยเหรอครับ”
“ค่ะ เด็กบางคนเริ่มเข้าเรียนอนุบาลตอนสองขวบครึ่ง หรืออย่างช้าก็สามขวบ”
อันนาวางแก้วลงบนโต๊ะ “ฉันว่าเราควรเริ่มดูโรงเรียนไว้ตั้งแต่ตอนนี้”
“เข้าใจแล้วครับคุณแม่…”
เขาเดินเข้ามาทิ้งตัวลงนั่งข้างเธอ ก่อนจะกระซิบ
