ณ บ้านพักตะวันตกเฉียงเหนือ ภายในห้องอับชื้น
แอดดด~
เสียงบานประตูเหล็กเก่าถูกเปิดอย่างแรง ก่อนที่อันนาจะถูกผลักเข้ามาอย่างหยาบคาย
ตุบ!
เธอเซล้มลงไปกับพื้นคอนกรีตเย็นเฉียบ มือรีบตะครุบที่หน้าท้องทันทีด้วยสัญชาตญาณ
อันนาไอเบา ๆ พลางพยายามยันตัวขึ้น นัยน์ตาแดงก่ำด้วยความเจ็บและตกใจ
“เดี๋ยวก่อน…! พวกคุณจับฉันมาทำไม…!?”
“....”
เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับ มีเพียงแววตานิ่งเฉยของชายชุดดำที่ยืนเฝ้าหน้าประตู ก่อนจะปิดประตูเหล็กเสียงดัง ปัง! แล้วล็อกกลอนจากด้านนอก
อันนาพึมพำเสียงสั่น พูดกับประตูทั้งน้ำตา)
“ฉันถามว่า… พวกคุณต้องการอะไร!? ใครบอกให้พาฉันมา!?”
ไร้เสียงตอบรับอีกเช่นเคย มีเพียงแสงไฟนีออนกระพริบ ๆ และกลิ่นอับชื้นเหม็นเน่าภายในห้องสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ
คนตัวเล็กทรุดตัวกอดตัวเองแน่น มืออีกข้างประคองหน้าท้อง พึมพำกับลูกในท้องเบา ๆ ราวกับหาที่พึ่ง
“…ไม่เป็นไรลูก แม่อยู่นี่นะ… แม่จะไม่ยอมเป็นอ
