บทที่ 17 ครั้งเดียวไม่นับ NC++

2124 Words

"อย่านะคะ!" พี่คีรินไม่ยอมฟังแต่กลับเอามือหนาลูบไล้ไปตามตัวของฉัน "อื้ม~" ไม่นานเขาก็จัดการประกบริมฝีปากจูบฉันอีกครั้ง เป็นจูบที่แตกต่างจากในตอนแรก มันเริ่มอ่อนโยนขึ้นจนฉันเริ่มรู้สึกเคลิ้มจนเผลอครางออกมาเบาๆ อาศัยจังหวะที่ฉันเผลอค่อยๆ สอดใต้แผ่นหลังเพื่อปลดบราตัวจิ๋วที่กำลังห่อหุ้มท่อนบน ความไวและชำนาญทำให้เขาสามารถปลดด้วยมือเดียวภายในเวลาไม่กี่วินาที ในขณะที่ริมฝีปากกำลังปนเปรอความสุขมือหนาก็เริ่มเลื่อยมาบีบเคล้นเนินอกอวบอั๋น สิ่งแปลกประหลาดที่ฉันไม่เคยโดนจากใครทำให้ร่างกายฉันกระตุกเบาๆ จากการสัมผัส ความวาบหวามกัดกินในใจเริ่มสร้างความอ่อนระทวยทำให้ฉันเริ่มดิ้นน้อยลง และดูเหมือนว่าเขาจะยิ่งได้ใจผละออกจากริมฝีปากของฉัน สายตาคู่คมจดจ้องมาที่ฉันในขณะที่มือหนาก็เริ่มเอื้อมมาถกกระโปรงฉันขึ้น เขาใช้สายตาที่โลมเลียเรือนร่างฉันพร้อมกับดึงแพนตี้น้อยออกจากร่างกาย ฉันหุบขาลงด้วยความเขินอายก่อนที่

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD