“แพนว่าถ้าคุณเจษมาหาแพนเพราะพูดเรื่องนี้ คุณกลับไปเถอะค่ะ”
พินญดาตั้งสติรวดเร็ว พยายามไม่หวนคิดถึงผู้ชายใจร้ายขึ้นชื่อพ่อแท้จริงของน้องวิน เธอยอมรับว่าตัดใจจากลีโอไม่ได้ มองหน้าลูกชายหน้าเหมือนเขาทุกอย่างยิ่งตอกย้ำบาดแผลปวดร้าวในใจตลอดสี่ปี
“ผมขอโทษครับ ผมแค่ใจร้อนไปหน่อย แพนยกโทษให้ผมด้วยนะ”
เจษฎาหน้าเจื่อนพลางปล่อยข้อมือเล็ก เขาไม่ได้ตั้งใจให้เธอเจ็บปวดกับอดีตที่ผ่านมา
“คุณเจษคะ ที่แพนปิดใจ ไม่ยอมรับรักคุณเจษไม่ใช่เพราะว่าแพนยังไม่ลืมพ่อของน้องวินหรอกนะคะ ผู้ชายสารเลวคนนั้นไม่เหมาะสมเป็นพ่อของลูกแพนและแพนไม่เหลือเยื่อใยกับเขา แต่แพนเข็ดขยาดกับความรัก แค่แพนมีน้องวินในชีวิต แพนมีความสุขมากเแล้วละค่ะ”
“ผมเข้าใจดีแล้วครับ ถ้าอย่างนั้นผมขอมาหาน้องวินในฐานะคุณพ่อทูนหัวของเขาได้ไหมครับ”
เจษฎาหลงรักเด็กชายกวินภัทร เพราะเขาเป็นคนคอยดูแลน้องวินระหว่างเธอไม่อยู่ เขากลายเป็นผู้ชายที่น้องว
