พินญดาตื่นก่อนสามีเก่า ในใจแอบกังวลเป็นห่วงลูกชายกลัวว่าน้องวินจะร้องไห้หาแม่เมื่อตื่นมาไม่เจอบุพการี เสี้ยวหนึ่งเธอหันมามองลีโอนอนหลับสนิทเอ่ยขอโทษในใจที่ต้องกลับก่อน
‘หวังว่าพี่ลีโอจะเป็นคนรักษาคำพูดนะคะ ต่อจากนี้ไป พี่ลีโออย่ามายุ่งวุ่นวายแพนกับลูกอีก แพนจะไม่มีทางท้องลูกคนที่สองของพี่ลีโอแน่นอน’
โชคดีที่พินญดาเอากระเป๋าตัวเองที่พกเอาเสื้อผ้าสำรองเอามาด้วย ยังไม่วายเก็บซากเศษผ้าราตรีกระโปรงราคาหลักหมื่นที่ถูกเขาฉีกกระชากไม่เหลือชิ้นดีเก็บออกไปเพื่อคืนเจ้านายตัวเอง
ขณะที่หญิงสาวเดินหนีออกจากประตูห้องของโรงแรม คนที่เธอคิดว่าหลับไปแล้วกลับลืมตาตื่นขึ้น ริมฝีปากหยักได้รูปยกยิ้มมุมปากแฝงด้วยความเจ้าเล่ห์ มือใหญ่คว้านหาโทรศัพท์ตัวเองเอ่ยสั่งลูกน้อง
“ตามผู้หญิงคนนั้นไป ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าเธอพักอยู่ที่ไหนและมีอะไรปิดบังฉันหรือเปล่า”
“ครับนาย”
“คิดเหรอว่าฉันจะรักษาคำพูด แพนดี้”
สิ่งแร
