رواية همجى بدرجه وسيم .
الفصل الحادى و الثلاثون ( الاخير ) .
بقلمى /هدير خليل .
عند سيف و آدم فى العربيه .
سيف :- احنا رايحين فين .
آدم :- هنرجع الغايب .
سيف :- انت تعرف هى فين ؟
آدم :- لا اعرف ابن **** ده عايش فين ؟ لما دورت وراه علشان اعرف فين سليم .
سيف :- و ازى معرفتش و انت بتدور وراه ان ياسمين عايشه معاه .
آدم ( بحزن ):- عرفت بس مكنتش اعرف انها ياسمين لما دورت قالوا انه عايش مع امه و مراته و ابنه .
سيف وضع يده على كتف آدم يواسيه .
آدم ( بجمود ):- سوق بسرعة يا محمود .
محمود :- حاضر .
بعد ساعة وصلوا إلى منزل ابن سليم .
آدم :- بس هنا يا محمود .
سيف و محمود كانوا هينزلوا .
سيف :- فى ايه يا آدم ما يالا انزل .
آدم ( بتردد ):- ها .. هنزل بس استنى شويه .
سيف :- آدم .
آدم :- هنزل يا سيف بس شويه شوية بس و بعدين هنزل .
مر نص ساعة و يتحرك احد من السيارة فى انتظر تحرك آدم .
ما
