“ปากหมาแต่ก็ไม่ระรานใครก่อนนะคะ นึกอยากจะอยู่บ้านเขาก็ทำตัวให้มันดีกว่านี้ จะทำอะไรก็นึกถึงลูกในท้องบ้าง” เฌอเอมเอ่ยเตือนสติหญิงสาว ความจริงแล้วเธอก็เห็นใจนิดาไม่น้อย แต่จะทำอย่างไรได้ เพราะนี่คือการทำเพื่อทดแทนบุญคุณของเตชิต
“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีหรอก สุดท้ายสิ่งที่แกพูดมามันก็แค่คำตอแหลที่พยายามให้ตัวเองดูดีเท่านั้นแหล่ะ” นิดาก็ร้ายใช่ย่อย เธอรีบสวนกลับทันควัน
“ฉันก็ไม่อยากจะพูดกับคุณด้วยซ้ำถ้าคุณอยู่เงียบๆ ไม่สร้างความวุ่นวายให้ฉัน ที่จริงแล้วฉันจะฟ้องคุณในฐานะเมียน้อยก็ได้นะ แต่นี่ฉันยังใจดี เพราะสงสารลูกคุณฉันก็เลยไม่ฟ้อง เพราะฉะนั้นช่วยเจียมเนื้อเจียมตัวในการอยู่ที่นี่ด้วยค่ะ” เป็นคำพูดนิ่มๆ ที่ทำให้นิดาถึงกับแสบเข้าไปในทรวงเลยทีเดียว
“นังเด็กเมื่อวานซืน แกคิดเหรอว่าเตเขาจะหลงแกได้นาน แกมันก็แค่เด็กในบ้านเท่านั้น พอได้ทะเบียนสมรสหน่อยก็ชูคอจนลืมกำพืดเดิมเลย แกอยู่บ้านนี้มาตั้งนาน แ
