และแล้ววันต่อมาก็เป็นดังคาด เมื่อเตชิตยังคงมาดักรอเธอ ซึ่งครั้งนี้หญิงสาวเลือกที่จะเดินหนี เธอมองเขาเป็นเพียงอากาศธาตุเท่านั้น เตชิตมองที่ร่างงามด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่เขาจะคว้าแขนเรียวของเธอไว้ด้วยแววตาเศร้า
“จะต้องทำยังไงเธอถึงจะยอมหายโกรธ” เสียงของชายหนุ่มช่างเศร้าเหลือเกิน
“ไม่ต้องหรอก เพราะมันไม่มีวันนั้น เราเป็นแค่คนเคยรู้จักกันดีน่ะดีแล้ว” เฌอเอมยังใจแข็งไม่เลิก
“เอม ได้โปรดเถอะนะ ฉันรักเธอมาก ได้โปรดให้อภัยฉันเถอะ” เตชิตสารภาพรักออกมา เขาไม่เคยรู้สึกเช่นนี้กับผู้หญิงคนไหน
“รักเหรอ คนแบบคุณเตรู้สึกคำนี้ด้วยเหรอ” เสียงของหญิงสาวแสดงออกถึงความหยามหยันในสิ่งที่ชายหนุ่มพูด เธอไม่เชื่อหรอกว่าคนอย่างเขาจะรักใครจริง เพราะที่ผ่านมาเขามีผู้หญิงเข้ามาในชีวิตมากมาย เพราะฉะนั้นเธอเชื่อว่าผู้หญิงธรรมดาอย่างเธอไม่มีวันไปอยู่ในใจเขาอย่างแน่นอน
“เธอไม่เชื่อเหรอเอม เธอจะให้ฉันพิสูจน์ยังไงก็ได้
