ได้ฟังความในใจของเขาแล้ว ความขุ่นข้องหมองใจที่เคยมีก็มลายหายไปหมด ยอมรับว่าเธอทั้งโล่งทั้งดีใจที่ได้รู้ว่าภิฌานไม่ได้มีจิตพิศวาสพันธิตรา ยิ่งรับรู้ว่าทุกสิ่งที่เขาทำก็เพื่อเธอกับลูก ความคิดของเธอก็ค่อยๆ เปลี่ยนผันเอนเอียงเข้าข้างเขา หนำซ้ำหัวใจยังปลาบปลื้มพองโตจนหลอกตัวเองไม่ได้ว่า...เธอดีใจ
นอกจากจะไม่โกรธแล้ว ธีริญยังนึกขอบคุณภิฌานเสียด้วยซ้ำ เธอส่ายหน้าช้าๆ เอ่ยกับเขาจากใจจริงว่า
“คุณไม่ผิดหรอกค่ะ ฉันเข้าใจ” มันเป็นเรื่องธรรมชาติของความรัก เขาแค่ไม่ได้รักเธออย่างที่เธอรักเขา ความรู้สึกของเราไม่เท่ากัน ความสนใจและการดูแลเอาใจใส่จึงแตกต่างกันไปด้วย คนที่รักมากกว่าย่อมเป็นฝ่ายที่รู้สึกมากกว่า พอมีอะไรมากระทบนิดๆ หน่อยๆ ก็เจ็บปวดได้ง่ายดาย
“แปลว่าคุณยกโทษให้ผมแล้ว” ภิฌานยิ้มมุมปากอย่างมีเสน่ห์ชวนล่อลวง แต่แทนที่คนที่เขาอยากล่อจะหลงกล ธีริญกลับทำหน้าเหวอ
เดี๋ยว! ไม่โกรธ กับ ยกโทษ นี่มันค
