Episode 32 อิสระ…
แววตาของมินวาสั่นไหวมากขึ้นจากในตอนแรกความรู้สึกของเธอมันย่ำแย่เกินกว่าจะบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้ ถ้าเขายังรังเกียจเธอ แล้วเธอล่ะจะไม่รังเกียจตัวเองได้ยังไง แล้วในอนาคตคนที่เธอรักจะรังเกียจเธอไหมถ้ารู้ว่าเธอผ่านเรื่องราวอะไรมาบ้าง
“ขอบคุณที่ปล่อยฉันเป็นอิสระสักที” คนตัวเล็กกล่าวทิ้งท้ายเอาไว้ด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นลุกเดินออกไปโดยไม่สนใจว่าอาการก่อนหน้านี้ของเธอจะเป็นอย่างไร
และไม่สนใจว่าเส้นทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไรเช่นกัน เพราะอยู่ก็เหมือนถูกบีบให้ตาย ตอนแรกมีแค่เธอที่รังเกียจตัวเอง ตอนนี้เขาก็พลอยรังเกียจตัวเธอไปด้วย แล้วเธอจะอยู่ต่อทำไม สู้ออกไปตายเอาดาบหน้าเสียยังดีกว่า
อาคินมองร่างบางที่รีบรุดเดินจากไปโดยไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าตอนนี้เธอเข้าใจเจนตนาเขาแบบไหน ส่วนเขาก็เข้าใจว่าเธอรีบไปเพราะอยากไปจากเขาโดยไม่สนว่าเขาจะบาดเจ็บ หรือเป็นตายร้ายดีอย่างไร แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจาก
