“เดี๋ยวก่อน เดี๋ยว!”
ระเบิดที่พราวดาวทิ้งเอาไว้ได้ผล พิรันดาหัวใจสั่นไหวรุนแรง ทั้งหึง ทั้งหวง และน้อยใจชายหนุ่ม
“น้องดาหิวหรือยังครับ” ดลรวีทักหญิงสาวที่กำลังยืนหันหลังให้เขาอยู่ หลังจากที่เขาจัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อย
“หิวค่ะหิวมากด้วย” พิรันดาหันมาด้วยสายตาที่ทำให้ชายหนุ่มไม่เข้าใจ ดูเหมือนเธอจะมีแววตาโกรธเคืองเขา น้อยใจเขา ตัดพ้อ แล้วอยากกินเขาเข้าไปด้วย อย่างหลังมันฉายชัดจนเขาตกใจไม่น้อย
... และโดยที่ดลรวีไม่ทันตั้งตัว หญิงสาวเข้าประชิดตัวบดขยี้ริมฝีปากแรงๆ บนริมฝีปากหนาของเขาอย่างไม่ปรานี
ดลรวีตกใจจนทำอะไรไม่ถูก หญิงสาวผละห่างเม้มริมฝีปากแน่น มองเขาตาวาวว่าสิ่งที่เธอทำคือการลงโทษเขา แต่เขากลับไม่รู้ว่าลงโทษเรื่องอะไร พลันคิดไปว่าเธอยังโกรธเขาเรื่องก่อนหน้านี้
“น้องดาจะไปไหน” ดลรวีแทบผวาตามเมื่อร่างอรชรเดินออกไปด้านนอกทั้งๆ ที่ฝนยังตกกระหน่ำไม่ขาดสาย
“น้องดาจะก
