เฟย...
"เฟย ตาไม่ได้รบกวนเฟยมากเกินไปใช่ไหม คือตาเกรงใจน่ะที่ต้องไปอยู่บ้านเฟย"
"เธอก็แค่มาอยู่ไม่นานไม่ใช่เหรอ" ผมตอบกลับไปโดยที่ไม่ได้หันไปมองเพราะผมกำลังขับรถอยู่
"เอ่อ..ก็ อืมมม ไม่นานหรอกรอจนกว่าสามีของตาจะยอมหย่าน่ะ"
"แล้วถ้าสามีของอาแก้วตาไม่ยอมหย่าล่ะคะอาแก้วตาไม่ต้องอยู่บ้านแด๊ดดี้ตลอดไปเหรอคะ" ขวัญข้าวถามกลับไปทันทีผมจับน้ำเสียงของเมียตัวเองได้ว่าเธอกำลังไม่พอใจอย่างมากที่ได้ยินแบบนี้
"ก็คงจะอย่างนั้นล่ะจ๊ะ เฟยคงไม่ใจดำไล่เตาใช่ไหมถ้าตาไม่มีที่ไป"
"ถ้าเธอไม่มีที่ไปจริงๆฉันก็คงต้องให้เธออยู่ไปก่อน" ผมตอบแก้วตาแม้จะรู้ว่าประโยคนี้จะทำให้คนข้างๆไม่พอใจเพราะตอนนี้ขวัญข้าวหันมามองหน้าผมสายตาของเธอมีแววตัดพ้อเหมือนจะร้องไห้แต่ก็ไม่ได้ร้อง
"ขอบใจนะเฟยถึงเราจะเลิกกันแล้วแต่เฟยก็ดีกับตาเสมอ" แก้วตาไม่พูดเปล่าแต่เธอเอามือมาแตะไหล่ของผมแล้วลูบเบาๆก่อนจะยิ้มให้ผม เธอคงจะดีใจที่ได้ยินแ
