เร่ารัก ตอน สอนสวาทท่านอ๋องซึนเดเระ

ลากไปตำ

ฉันเดินนำหน้าอ๋องซึนไปทางตำหนักหยางเสิ่น มืออวบป้อมเหมือนคากิจับมือหยาบใหญ่ของตาอ๋องไว้แน่น ฉันใช้พลังหมูสาวในร่างดึงแขนอ๋องกระชากลากถูตามฉันมา

"มานี่เลยท่านอ๋อง"

"เจ้าช่างเป็นสตรีไร้กิริยาการอบรม" อ๋องซึนถูกลากเหมือนโคขุนกำลังถูกดึงเข้าโรงฆ่าสัตว์

"ฉันอยากเอาท่านอ๋องนี่" ฉันพูดตรงแบบไม่อ้อมโลก

"แต่เจ้าเพิ่งฟื้น" อ๋องเลี่ยงตอบแบบไม่ตรงประเด็น

"เพิ่งฟื้นแล้วไง ฉันนอนแห้งเหี่ยวมาสองปีแล้ว"

"เจ้ามันสตรีไร้ยางอาย" อ๋องไท่เหยียนขืนกายไว้

"เราแต่งงานกันแล้วนี่"

"ข้าไม่ได้อยากแต่งเจ้า เจ้าบังคับข้าให้อภิเษกเจ้า"

"ไม่รู้ล่ะ แต่งมาแล้วก็กระเด้าเอ็นใส่รูข้าด้วย จะให้ข้านอนรูแห้งรึ" ฉันแหวใส่

"ข้ารังเกียจสตรีเช่นเจ้ายิ่งนัก" อ๋องหยุดเดินกะทันหัน ทำท่าจะดึงแขนออกจากมือคากิของฉัน

ฮึบ! ย๊ากกกกกกก ฉันรวบรวมพลังดึงแขนอ๋องจนตาอ๋องเซถลา ฉันเห็นตาอ๋องกำลังจะหัวทิ่มพื้นเลยรีบเอาตัวไปรับไว้

ด้วยสภาพไขมันชั้นหนาบนหน้าอกทำให้หน้าหล่อเหลาของตาอ๋องทิ่มเข้าสองเต้าของฉันอย่างจัง นมใหญ่เด้งดึ๋งรับหน้าหล่อของชินอ๋องไว้ได้พอดิบพอดี

ดึ๋งๆๆๆๆ ภาพสโลโมชั่นขณะที่หน้าซุกนมเต้าอวบ คนมันพลัสไซส์จับไปตรงไหนก็นุ่มนิ่ม พอรู้ตัวอีกทีหน้าท่านอ๋องก็แทบจมอยู่บนสองเต้าฉันแล้ว ส่วนท่านอ๋องก็คว้าเอวฉันไว้ไม่ให้ฉันล้มหงายหลัง หน้าก็ซุกตรงนมขนาดใหญ่เหมือนแอร์แบ็ค

ฉากนี้มันมีในนิยายรึเปล่านะ เพราะฉันอ่านค้างไว้แค่ถึงตอนที่อิงเหอสะเหล่อโดดบึงบัวจนกลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา

"เจ้า มัน ช่าง...." อ๋องหน้าแดงไปถึงใบหู เมื่อได้สติว่าหน้าของตัวเองดมนมฉันอยู่ เขาผงะออกอย่างรวดเร็ว

"นี่! ข้าเอานมมารับหน้าท่านอ๋องไม่ให้ทิ่มพื้น ยังไม่ขอบคุณข้าอีกรึ" ฉันเท้าสะเอว เมื่อตาอ๋องถอนหน้าหล่อคมออกจากเต้าฉัน

"ฮึ่ยยยยยย ขอบใจ" เขาหน้าแดงซ่าน วางมือวางไม้ไม่ถูกเลยทีเดียว กล่าวคำว่าขอบใจแบบเสียไม่ได้

อ๋องเดินนำหน้าฉันไปทันที ฉันมองตามเรือนร่างสูงแน่นปึ๊ก กล้ามตาอ๋องแน่นมาก เสื้อคลุมสีเลือดนกหลุดลุ่ยจนเห็นขนอ่อนตรงสะดือ

อ๊าาาก เห็นแล้วหิว