เหนือฟ้ารีบกระชับผ้าห่มมาคลุมกายให้หญิงสาวบนเตียงที่นอนหลับสนิทเข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้ว ขายาวตวัดลงจากเตียงก่อนจะเดินลงไปด้านล่าง
“กว่าจะลงมาได้ไอ้เพื่อนเวร!”
พันแสงเหลือบสายตามองเจ้าของบ้านที่สวมแค่กางเกงขายาวเดินลงมา เขากระดกไวน์ราคาแพงในแก้วพร้อมสำรวจเนื้อตัวที่แดงก่ำไปด้วยร่องรอย
“ชาโตว์ มาร์โกซ์ ปี2009 ราคาเกือบสิบล้านที่กูยังไม่ได้กิน” เหนือฟ้ามองไวน์ชั้นดีที่มีอยู่แค่ไม่กี่ขวดบนโลกในมือของสองมาเฟีย
“ไม่สนว่ะ”
ลูคัสและพันแสงไหวไหล่ก่อนจะนั่งจิบไวน์รสเลิศเบาๆ อย่างไม่สะทกสะท้านกับราคาหรือสายตาของเพื่อนสนิทที่มองมา
“เป็นมาเฟียก็หัดมีมารยาทบ้าง”
“โห่ มึงอ่ะมีอยู่หรอกมารยาท มาทิ้งพวกกูไว้แล้วตัวเองเสือกขึ้นไปหาเมีย”
“เสือกรอ”
“เหอะ ไอ้เวรกูขอให้เมียทิ้ง”
คำแช่งที่เอ่ยออกมาทำเอามาเฟียหนุ่มเจ้าของคาสิโนยกเท้าขึ้นเตะเข้าใส่คนตรงหน้าอย่างไว เขาตวัดตาจ้องเขม็งอย่างไม่สบอารมณ์
“เลิกไร
