ปาลินถอนหายใจยาว เมื่อเจ้านายหนุ่มมองเธอด้วยสายตาคมกริบ เธอไม่รู้ว่าเขามาตั้งแต่เมื่อไหร่ ชลธรขยับเท้าเข้ามาใกล้รัศมีของชายหนุ่ม ทำให้ตีรณาสงบลงได้ ส่วนศรุตนั้นไม่ต้องพูดถึง ยืนหงอเป็นลูกหมาแอบอยู่ด้านหลังคนรักทันที
“มีอะไรกันเหรอ”
“เปล่าค่ะ” คนมีชนักปักหลังรีบแทรกตอบ
“อย่าให้ฉันเห็นหน้าเธอที่ชั้นนี้อีก!”
น้ำเสียงเรียบทว่าแฝงไปด้วยความหนักแน่น คนถูกคาดโทษรีบรับคำแล้วขอตัวทันที โดยมีศรุตวิ่งตามไปเหมือนหมาวิ่งตามเจ้าของก็ไม่ปาน
“ช่วยเอาแฟ้มงานของฝ่ายโฆษณาไปให้ฉันที่ห้องด้วย”
เขาออกคำสั่งก่อนจะเดินนำไป ปาลินถอนหายใจยาวเหยียด ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูเวลา แม้จะล่วงเลยเวลาเลิกงานมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วแต่ เธอก็ขัดเขาไม่ได้อยู่ดี หญิงสาววางกระเป๋าลง แล้วหยิบแฟ้มงานที่เขาต้องการไปให้
“ล็อกประตูด้วย” เขาสั่งเมื่อร่างบางหยุดยืนอยู่ด้านหน้าโต๊ะ
“ค่ะ”
หญิงสาวเดินกลับไปล็อกประตูตามคำสั่ง ร่างส
