ปาลินกลับเข้ามาในบ้านพร้อมกับศรุต หญิงสาวมองยายด้วยความรู้สึกผิด ในขณะที่ศรุตคอยเตือนสติเธอไม่ให้มีพิรุธ เพราะเกรงว่าเบญจาจะอาการทรุดลงเมื่อรู้ว่าเธอรู้เรื่องของท่าน
“นั่นหน้าพ่อรุตไปโดนอะไรมาลูก เมื่อเช้าก็ยังดี ๆ อยู่เลย”
เบญจาถามขึ้นเมื่อทั้งคู่เดินเข้ามาใกล้ ๆ ศรุตลูบบาดแผลบนใบหน้าแล้วส่ายหน้ายิ้มเศร้า รู้สึกเสียหน้าที่แพ้คนอย่างชลธร
“แจ๋ม... เดี๋ยวไปเอากล่องยามาทำแผลให้พ่อรุตหน่อยนะ”
“ได้ค่ะ” แจ๋มรับคำแล้วรีบลุกไปตามคำสั่ง
“ผมไม่เป็นอะไรมากหรอกครับ แค่ตกท้องร่อง ซุ่มซ่ามไปหน่อยน่ะครับ”
คนแก้ตัวขยิบตาให้กับปาลินอย่างรู้กัน เป็นเธอเสียอีกที่เบือนหน้าหนีมองไปทางอื่นอย่างเอือมระอาคนข้างกาย
“คุณชลกลับไปแล้วนะลูก เห็นว่ามีงานด่วนพอดี”
หญิงสาวพยักหน้า เธอเข้าไปนั่งลงข้าง ๆ ยายแล้วซบใบหน้าลงที่ตักของท่าน เบญจาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่คงไม่ใช่เรื่องดีนัก ไม่อย่างนั้นหลานสาวคงไม่ดูห
