“อย่าดื่มเยอะนักล่ะ เดี๋ยวพ่อจะให้ยงค์มานั่งเป็นเพื่อน”
ยงค์คือคนสวน ที่บางคืนก็ผันตัวเองเป็นยามตรวจตราความเรียบร้อยของบ้าน ดึก ๆ ดื่น ๆ ยังถือไฟฉายส่องทางไม่รู้จักหลับจักนอน คืนไหนเขานอนไม่หลับก็ได้ยงค์นี่แหละนั่งพูดคุยปรับทุกข์กันถึงเช้า
ดึกแล้ว... แต่ปาลินยังไม่หลับ เธอเข้ามาในห้องรับรองแขกที่ชลธรเคยพักอาศัย หญิงสาวนั่งลงบนเตียง กวาดฝ่ามือบางลูบไล้ไปบนฟูกนุ่ม บทรักที่เธอและเขาเคยบรรเลง ณ ที่แห่งนี้ยังคงตราตรึงในหัวใจ หญิงสาวยกมือขึ้นกุมหน้าอกข้างซ้ายที่รู้สึกปวดแปลบยามคิดถึงเขา ป่านนี้เขาจะเป็นอย่างไรบ้าง แม้จะเป็นห่วงแค่ไหน แต่เธอก็ไม่ควรสานต่อ เพราะรู้จุดจบของมันดี ปาลินลุกขึ้นยืนเพื่อจะกลับห้องของตัวเอง แต่แล้วก็รู้สึกได้ถึงความไม่เสมอของพื้นห้อง หญิงสาวนั่งลงที่เดิม กระพริบตาไล่ความงุนงง เพ่งมองเพดานและพื้นห้องอีกครั้ง ทุกอย่างก็ปกติดี สองสามวันนี้เวลาที่ลุกเร็ว เธอมักมีอาการเวีย
