วันต่อมา…
ด้านแสตมป์
ครืดดด~
เสียงโทรศัพท์ราคาแพงที่อยู่ไม่ไกลดังขึ้น ทำให้มือสวยของสาวบริหารหยิบขึ้นมากดรับสาย
เมญ่า
(กูมาถึงแล้วค่ะองค์หญิง เชิญเสด็จ) เสียงเมญ่ากรอกเสียงเอ่ยบอกเข้ามายังในสาย ทำเอาแสตมป์ที่แต่งตัวชุดนักศึกษานั่งรออยู่แล้วลุกขึ้นเดินลงไปหาเพื่อนตัวเองที่จอดรถรอรับอยู่ด้านล่าง โดยหลังจากที่เมญ่ากดตัดสายไป ดวงตากลมสวยก็ยังคงจ้องมองยังหน้าจอโทรศัพท์ของตัวเองเข้าที่รายชื่อของใครบางคนที่เขาหายไปเลยตั้งแต่เช้าของเมื่อวาน หายไปโดยไร้ซึ่งการกล่าวบอกอะไรกับเธอทั้งนั้น
“มีเรื่องอะไรหรือเปล่านะ” ริมฝีปากสวยอดไม่ได้ที่จะเอ่ยด้วยความรู้สึกอดห่วงไม่ได้ ทว่าขณะที่หญิงสาวกำลังจดจ่ออยู่กับหน้าจอโทรศัพท์ตัวเองอยู่นั้น อยู่ ๆ ก็มีสายโทรเข้ามาพอดี ทำเอาร่างสวยในชุดนักศึกษาชะงักไปเล็กน้อยด้วยความตกใจ ก่อนที่ริมฝีปากสวยจะค่อย ๆ ยกยิ้มออกมา
ติ้ด!
“ว่าไงคะ พ่อคนเก่งของหนู” เสียงหวานกรอก
