ซีเหยียนหันหน้ามองคนรักของตน ซึ่งมีท่าทางไม่ต่างกัน ความฉงนเกิดขึ้นกับทั้งคู่ ยิ่งไปกว่านั้นท่านหญิงยังเผยยิ้มอย่างมีเลศนัยอีก ดูท่านางคงรู้เรื่องอะไรเป็นแน่
“พ่อยังมีงานราชการอยู่ พวกเจ้าก็คุยกันไปนะ” ท่านโหวเอ่ยเมื่อเห็นบุตรสาวและว่าที่บุตรเขยสนใจภาพวาดนั้นมาก
“ท่านพี่อย่าเถลไถลนะเจ้าคะ” ส่งเสียงเตือนเช่นทุกครั้ง เพราะท่านโหวชอบแอบไปก๊งเหล้ากับสหายอย่างเสนาขวา
“รู้แล้วน่า ประชุมเสร็จจะรีบกลับเลย” บอกก่อนจะยิ้มแหย ภรรยาช่างรู้ทันดีเสียจริง แต่ก็เป็นเพราะนางห่วงสุขภาพเขานั่นแหละ เพราะก่อนนี้เคยล้มป่วยจนหมอสั่งห้ามไม่ให้แตะสุราอีก
“แม่นมหลี่ เจ้าออกไปก่อน” เมื่อสามีเดินออกไปพ้นแล้ว ท่านหญิงก็หันหาคนสนิทบ้าง จนในห้องเหลือแค่สามคนเท่านั้น
“นั่งลงเถอะ อยากรู้สิ่งใดก็ถามมา” เอ่ยเสียงอ่อนเช่นเคย
“ท่านแม่ เหตุใดถึงเขียนให้ลูกตายเช่นนี้เจ้าคะ” ถามในสิ่งที่สงสัยทันที อีกฝ่ายก็ยิ้มอ่อนส่งให้
