บทที่ 10
เด็กดี NC
“พี่มาร์ช..ฮึก ฮือ มายด์กลัว”
“ไม่ต้องกลัวนะ..” มาร์ชลูบผมหญิงสาวเบาๆ เพื่อปลอบโยน
“ฝนไม่หยุดตกซักที..มายด์นอนไม่ได้เลยค่ะ ฟ้าก็ร้องเสียงดัง ”
มาร์ชยิ้มน้อยๆ กับคำพูดของคนตัวเล็ก เธอเหมือนเด็กที่กำลังงอแงและต้องการการปกป้องจากพี่ชาย เขากระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้นเมื่อรับรู้ถึงแรงสั่นเทา ไม่ว่าใครเห็นหญิงสาวในสภาพนี้ก็คงอดสงสารไม่ได้แม้กระทั่งตัวเขาเองก็ตาม นึกดีใจที่วันนี้กลับมาที่บ้านหลังจากไม่ได้กลับมาหลายปี
เปรี้ยง !
“ว๊าย..ฮือ น่ากลัวจังเลย..”
เสียงฟ้าผ่าดังขึ้นอีกครั้ง แสงสว่างวาบเพียงชั่วครู่ทำให้มายด์สะดุ้ง เธอพยายามเบียดร่างกายเข้าหาอ้อมกอดยิ่งขึ้น แขนเรียวโอบรอบลำตัวเขาแน่นจนทำให้คนยิ้มยากเผลอยิ้มออกมาไม่รู้ตัว
ชายหนุ่มเปิดโคมไฟชนิดใส่ถ่านที่เขาถือมาด้วย มายด์จึงคลายความกลัวลงบ้างเมื่อห้องนอนของเธอสว่างขึ้นจนมองเห็นบริเวณรอบๆ
“ไปที่เตียงนะ..ยืนแบบนี้เ
